Bolesław Bierut
Grób Bolesława Bieruta na Powązkach
Bolesław Bierut (właśc. Bolesław Biernacki, ps. Janowski, Iwaniuk, Tomasz, Bieńkowski, Rutkowski) (ur. 18 kwietnia 1892 w Lublinie, zm. 12 marca 1956 w Moskwie) - polski działacz polityczny, Prezydent RP w latach 1947-1952, sekretarz generalny PZPR od 1948 do 1956, premier PRL w latach 1952-1954.
Bolesław Bierut rozpoczął naukę w 5-klasowej powszechnej szkole katedralnej w Lublinie, będącej pod kuratelą miejscowej parafii rzymskokatolickiej. Od 1907 roku pracował jako zecer. Od 1912 roku był członkiem oganizacji lewicowego ruchu robotniczego (PPS-Lewica), a od 1918 roku w KPP. W latach 30 aktywny działacz Kominternu i agent NKWD. Po wybuchu II wojny światowej zbiegł na tereny okupowane przez ZSRR. W ZSRR przyjął nazwisko Bierut od pierwszych sylab nazwisk którymi posługiwał się pełniąc swoje funkcje, w Kominternie: Bieńkowski i w GRU: Rutkowski. 5 lutego 1947 roku Bolesław Bierut został wybrany przez Sejm Ustawodawczy na Prezydenta Polski.
Będąc faktyczna głową państwa Bierut odpowiadał za liczne zbrodnie systemu komunistycznego w Polsce, w tym ówczesnego Urzędu Bezpieczeństwa powołanego do czynnego i bezwzględnego zwalczania terrorem i represjami przeciwników politycznych komunistów. Bolesław Bierut jest także odpowiedzialny za sfałszowanie wyników referendum ludowego w 1946 roku. Na wzór kultu Stalina w PRL uprawiano skromniejszy kult Bieruta, np. Bierutowicami nazwano część Karpacza (obecnie Karpacz Górny) na Dolnym Śląsku.
W Warszawie obecna ulica gen. Emila Fieldorfa nosiła do 1989 roku nazwę Bolesława Bieruta. Nazwę Bolesława Bieruta miał nosić także plac Konstytucji, lecz na wniosek samego zainteresowanego zmieniono nazwę na obecną.