Cmentarz Ewangelicko-Reformowany

Cmentarz Ewangelicko-Reformowany (Kalwiński) położony jest na Woli, u zbiegu ulic Żytniej i Młynarskiej, wejście znajduje się przy ul. Żytniej 42. Założony został w 1792 roku wraz z sąsiadującym z nim Cmentarzem Ewangelicko-Augsburskim (luterańskim).

Obydwie nekropolie podczas wszystkich walk o stolicę wykorzystywane były przez obrońców jako naturalne fortyfikacje. Na ich terenie prowadzone były walki podczas insurekcji kościuszkowskiej 1794 roku, we wrześniu 1831 roku, w ostatnich tygodniach Powstania Listopadowego, toczyły się tu boje o Warszawę z armią rosyjską. We wrześniu 1939 roku cmentarne zadrzewienie maskowało polskie baterie przeciwlotnicze. Podczas Powstania Warszawskiego 1944 roku w sąsiedztwie Cmentarza Reformowanego mieściła się kwatera płka "Radosława", a w pobliskich budynkach kwaterowali żołnierze batalionów "Parasol" i "Zośka". W wyniku prowadzonych tu zaciekłych walk zniszczeniu uległa znaczna część grobów i archiwa cmentarne.

Groby osób świeckich i duchownych, zgodnie z nauką Kościoła Reformowanego, zabraniającą wykorzystywania wizerunków dla celów kultowych, odznaczają się prostotą i brakiem symboli religijnych. Nawet krzyż, jako miejsce śmierci Chrystusa, jest tu rzadko spotykany.

Cmentarz jest miejscem spoczynku wielu zasłużonych obywateli Warszawy, między innymi: Stefana Żeromskiego, Juliusza Kadena-Bandrowskiego i Andrzeja Szczypiorskiego – pisarzy, Marcelego Nenckiego – chemika, Katarzyny ze Schroederów Sowińskiej – żony obrońcy Woli z 1831 roku, Leopolda Stanisława Kronenberga – finansisty, Anny German – piosenkarki, Władysława Marconiego – architekta, Jeremiego Przybory – współtwórcy „Kabaretu Starszych Panów”.

W 2014 roku cmentarz, wraz z sąsiednimi nekropoliami na Powązkach, został umieszczony na liście Pomników Historii.

Cmentarz Ewangelicko-Reformowany

Galeria[]