Cmentarz na Kępie Tarchomińskiej – historyczny cmentarz ewangelicko-augsburski osadników niemieckich i holenderskich (Olędrów) zamieszkujących Kępę Tarchomińską od 1781 roku do czasów II wojny światowej.
Cmentarz został założony prawdopodobnie w pierwszej połowie XIX wieku i był wykorzystywany do czasów II wojny światowej, kiedy to potomkowie kolonistów opuścili wieś. Zajmował on niewielki obszar - Kępę Tarchomińską zamieszkiwało w okresie międzywojennym niecałe 100 osób. Cmentarz zlikwidowano z powodu wylewów Wisły[1], a po wojnie jego tereny zostały rozparcelowane między gospodarzy polskich, którzy w większości polikwidowali stare groby.
Teren cmentarza nie był porządkowany, przez co jest on kompletnie zniszczony i zarośnięty, a dojście do niego jest utrudnione, bo pozostałości znajdują się na prywatnej posesji; obecnie ocalały jedynie cztery nagrobki - Pauliny Kozłowskiej zd. Kubysch, Beniamina, Eufrozyny Zuzanny Scherling oraz Gotliba Kolm.
Cmentarz wpisany jest do ewidencji zabytków Warszawy. Znajduje się on przy ul. Kępa Tarchomińska na terenie osiedla domów jednorodzinnych o numeracji 6B-6K, w jego północno-wschodniej części. Najbliższym przystankiem autobusowym przy cmentarzu jest przystanek Dzierzgońska znajdujący się 1,5 kilometra od cmentarza.
Przypisy
- ↑ M. Gajewski, Urządzenia komunalne Warszawy: zarys historyczny, Warszawa 1979