Dennis Lance – model autobusu miejskiego eksploatowanego przez MZA w latach 1992–2002 (z przerwami).
Historia[]
W związku z otwarciem się Polski na cywilizowany świat zachodni na początku lat 90. przyniosło efekty w MZK. Angielska firma doradcza, opracowująca projekt restrukturyzacji warszawskiej komunikacji uznała wówczas, że jedynym ratunkiem jest kasacja wszystkich ikarusów i zakup większej ilości autobusu Dennis Lance.
Eksploatacja dennisa (o nr tab. 4260) rozpoczęła się 20 lipca 1992 roku. Autobus, który trafił do zajezdni Redutowa, obsługiwał obleganą wówczas linię F. W listopadzie tego samego roku autobus pojechał na testy do Pragi, a wrócił w lutym 1993 roku, otrzymując nowy numer taborowy 6260. Wówczas do niego dołączyły dwa kolejne (o nr tab. 6360 i 6361), różniące się nieco w szczegółach.
Eksploatacja pojazdów z tej serii trwała 10 lat, kiedy to ze względu na coraz bardziej kłopotliwe awarie oraz nietypowe części zamienne, w 2002 roku wszystkie trzy sztuki skreślono ze stanu. Najstarszy Dennis trafił do kolekcji Towarzystwa Miłośników Miasta Bydgoszczy, a dwa młodsze - zostały zakupione przez firmę ITS Michalczewski z Radomia.
Dane techniczne[]
- Silnik: Cummins 6CT8
- Rodzaj silnika: rzędowy
- Skrzynia biegów: ZF4 NP500
- Rodzaj skrzyni biegów: automatyczna
- Liczba koni mechanicznych: 211 KM
- Długość: 11600 mm
- Szerokość: 2500 mm
- Wysokość: 2950 mm
- Ilość miejsc: 100
- Ilość miejsc siedzących: 29
- Układ drzwi: 2+2+2
- Liczba drzwi: 3
Ciekawostki[]
- Trzy warszawskie autobusy Dennis Lance były jedynymi autobusami tej serii przystosowanymi do ruchu prawostronnego.
- Z brytyjskim autobusem wiązano wówczas wielkie nadzieje na odmianę warszawskiej komunikacji autobusowej. Przewidywano nawet otwarcie montowni Dennisów w Zakładzie Naprawy Autobusów na ul. Włościanskiej. Montaż, który miał ruszyć już wiosną 1993 roku, okazał się nieopłacalny - jedna sztuka kosztowała ponad 2 miliardy złotych.