Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Franciszek Bieliński

Franciszek Bieliński

Franciszek Bieliński (ur. 1683, zm. 8 października 1766 w Warszawie) - marszałek wielki koronny, marszałek nadworny koronny, wojewoda chełmiński, starosta kowalewski, brodnicki i garwoliński, założyciel i właściciel jurydyki Bielino.

Franciszek Bieliński urodził się w 1683 roku jako syn Kazimierza Ludwika Bielińskiego herbu Junosza, marszałka wielkiego koronnego oraz Ludwiki Marii z Morsztynów. Pełnił bardzo wiele funkcji, był starostą kilku prowincji, w 1714 roku został marszałkiem ziem pruskich, w 1725 roku wojewodą chełmińskim, w 1732 roku marszałkiem nadwornym koronnym, a w 1742 roku marszałkiem wielkim koronnym. Przyczynił się do rozbudowy oraz rozwoju Warszawy, dbał o porządek w mieście surowo egzekwując swoje uprawnienia nadane mu przez króla Augusta II, w 1742 roku stanął na czele Komisji Brukowej zajmującej się poprawą nawierzchni warszawskich ulic. W 1757 roku w pobliżu Warszawy założył prywatne miasteczko, jurydykę Bielino. Jego rynek pokrywał się z dzisiejszym placem Dąbrowskiego, kilka sąsiednich ulic także wytyczono wraz z powstaniem jurydyki, w tym ulicę zwaną dziś Marszałkowską, nazwaną tak właśnie od marszałka Bielińskiego. Swój pałac miał przy skrzyżowaniu Marszałkowskiej z Królewską.

Inną jego zasługą jest wydanie 5 lutego 1752 roku dokumentu dla Ostrowa Wielkopolskiego powołującego pierwszą w Polsce straż pożarną. W podzięce za udaną akcję brukowania ulic Bieliński wystawił także na Rozdrożu Trzech Krzyży figurę św. Jana Nepomucena – zachowaną do dziś. W 1756 roku ufundował barokowym kościół w Górze Kalwarii, a w 1758 roku nadał Karczewowi przywilej miejski.

Franciszek Bieliński ożenił się z Dorotą z Przebendowskich, nie mieli jednak dzieci.

Linki zewnętrzne[]

Advertisement