Syrenka na Hali Mirowskiej
Syrenka sejmowa
Herb Warszawy (zwany potocznie Syrenką) – symbol miasta, jego obecna wersja została po konkursie w 1938 roku. Został przywrócony w 1990 roku, po zmianach dokonanych w okresie Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, kiedy herb nie miał korony, a Syrena miała rozpuszczone włosy.
Herb przedstawia kobietę z rybim ogonem, na czerwonym tle, która wznosi szablę w prawej ręce i trzyma w lewym ręku okrągłą tarczę. Włosy, szabla i tarcza są złote. Nad tarczą herbową znajduje się korona królewska.
Historia[]
Najstarsza istniejąca pieczęć herbowa miasta pochodzi z roku 1390 i przedstawia zwierzę z ptasimi łapami i smoczym tułowiem pokrytym łuskami. Górna część ciała jest popiersiem męskim, głowa jest nakryta hełmem, a w rękach miecz i tarcza. Na pieczęci Starej Warszawy z 1459 roku widnieje już postać pół-gryfa, pół kobiety.
W XVI wieku w herbie Warszawy tułów męski zastąpiono kobiecym, hełm znikł z głowy, za to u bioder pojawiły się smocze skrzydła i jaszczurczy ogon. Pierwsza syrena (kobieta-ryba) z mieczem i tarczą pojawiła się w 1622.
Najsłynniejsze warszawskie Syrenki[]
- Pomnik Syrenki na Starym Mieście
- Pomnik Syrenki na Powiślu
- Rzeźba Syrenki dłuta Jana Woydygi na Wiadukcie Markiewicza
- Syrenki na fasadzie gmachu Towarzystwa Kredytowego Miejskiego
- Syrenka na fasadzie Hali Mirowskiej
- Syrenka nad wejściem do Remizy Tramwajów na ulicy Inżynierskiej 6
- Syrenka na drewnianej płaskorzeźbie orła z tarczą herbową autorstwa Aleksandra Żurakowskiego umieszczonej na balustradzie ław rządowych w Sali Posiedzeń Sejmu (obok miejsca zajmowanego przez Prezesa Rady Ministrów) wykonanej w 1947 roku podczas jej powojennej odbudowy.
