Budynek hotelu w 1906
Hotel Savoy – nieistniejący prestiżowy hotel w Warszawie, przy ul. Nowy Świat 58. Jeden z największych i najbardziej okazałych hoteli przedwojennej Warszawy, a także jedyny w pełni secesyjny budynek przy Nowym Świecie.
Projekt[]
Autorem projektu Hotelu Savoy był Bronisław Colonna-Czosnowski, absolwent Politechniki Drezdeńskiej. Był to jego pierwszy samodzielnie zrealizowany projekt hotelowy, choć wcześniej współpracował z Henrykiem Marconim przy budowie Hotelu Bristol. Inwestorem obiektu był Stanisław Fok.
Hotel zbudowano na stosunkowo niewielkiej i nieregularnej działce o powierzchni 466 m². Budynek wyróżniał się secesyjną stylistyką, widoczną w geometrycznych zdobieniach elewacji oraz młodopolskich ornamentach zaprojektowanych przez Emila Lindemana. Artystyczny charakter wnętrz podkreślały witraże autorstwa Franciszka Białkowskiego oraz boazerie z motywami secesyjnymi.
Obiekt liczył osiem kondygnacji. W podziemiach znajdowały się magazyny, kotłownia i urządzenia techniczne, na parterze umieszczono sklep z konfekcją męską, recepcję, klatkę schodową z windą oraz gabinety restauracyjne. Na wyższych piętrach znajdowały się pokoje gościnne, w tym apartamenty, a także hotelowa restauracja o powierzchni 200 m². Restauracja wyróżniała się przeszkloną werandą wykonaną z kutego żelaza oraz oświetleniem elektrycznym złożonym z 250 żarówek.
Historia[]
Kamienica przy Nowym Świecie 58 została wzniesiona w latach 1904–1905 w miejscu niewielkiej XVIII-wiecznej kamieniczki. Budynek powstał na działce o numerze hipotecznym 1311, w pobliżu skrzyżowania ulic Nowy Świat i Ordynackiej. Na początku XX wieku okolica nie była szczególnie prestiżowa – nowo wybudowaną kamienicę otaczały zaniedbane klasycystyczne budynki oraz drewniane rudery znajdujące się na zapleczu działki.
Budowa była kosztowna i doprowadziła pierwszego właściciela niemal do bankructwa. Dodatkowym problemem były wydarzenia rewolucji 1905 roku. W 1907 roku budynek trafił na licytację i został sprzedany za 165 tysięcy rubli Stanisławowi i Józefowi Karszom. W latach 20. XX wieku w restauracji budynku ajent Szymański otworzył pierwszy w Warszawie dansing. Lokal ten był przełomowy, gdyż jako pierwszy pozwalał samotnym kobietom wchodzić bez obawy o naruszenie ich reputacji. Dansing szybko zyskał popularność, a w późniejszych latach przekształcono go w nocny klub Cordial z muzyką na żywo.
Budynek po powojennej odbudowie
Podczas niemieckiej okupacji w czasie II wojny światowej budynek został wykorzystany przez nazistów. W hotelowym sejfie Lothar Beutel, szef Einsatzgruppe IV, składował kosztowności zrabowane ludności cywilnej podczas kampanii wrześniowej. Po jego aresztowaniu za defraudację przez władze SS w 1939 roku, jego miejsce zajął Josef Meisinger.
Kamienica przetrwała II wojnę światową w stosunkowo dobrym stanie, pomimo drobnych uszkodzeń podczas oblężenia Warszawy w 1939 roku i pożaru wnętrz w czasie powstania warszawskiego. Po wojnie, w ramach ujednolicenia architektury Nowego Światu, obniżono budynek z pięciu kondygnacji do dwóch, a oficyny do trzech. Secesyjną fasadę zastąpiono gładką elewacją z socrealistycznymi, klasycyzującymi detalami. Oryginalny wystrój przetrwał jedynie od strony podwórza, a we wnętrzach zachowała się część dekoracji. Po wojnie na parterze działał przez pewien czas klub nocny Savoy Hotel, nawiązujący do dawnej funkcji budynku. Obecnie w kamienicy mieści się m.in. siedziba Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza.
Galeria[]
_-_05.jpg "Hotel Savoy Warsaw (NŚ-58) - 05.jpg (1,6 MB)")