Rycina Deybla przedstawiająca pałac Błękitny
Jan Zygmunt Deybel (właśc. Johann Sigmund Deybel, ur. ok. 1685 w Saksonii; zm. 1752) – saski architekt działający w Warszawie, major artylerii konnej.
Jan Zygmunt Deybel działał w Polsce od 1719 roku – od 1721 roku pracował w warszawskim urzędzie budowli królewskich, a od 1726 roku jako nadworny architekt króla Augusta II Mocnego. Współpracował przy budowie pałacu Saskiego. Posługiwał się głównie formami architektury francuskiej w stylu rokokowym. Ponadto był oficerem artylerii konnej, od 1736 roku w stopniu kapitana, a od 1746 roku w stopniu majora.
Najbardziej znanymi realizacjami Deybla poza Warszawą jest przebudowa pałacu Czartoryskich w Puławach oraz przebudowa pałacu Branickich w Białymstoku. Od 1730 roku należał do niego pałac Lubomirskich na pl. Żelaznej Bramy. Jan Zygmunt Deybel był nauczycielem Efraima Szeregera oraz Zygmunta Vogla, a także ojcem generała Krystiana Godfryda Deybla.
Dzieła w Warszawie[]
- Arsenał – przebudowa (1752-1754), z J. D. Jauchem
- Brama przed Pałacem Kazimierzowskim (1732), wraz z J. D. Jauchem
- Kamienica I. Nowickiego przy ul. Krakowskie Przedmieście 89 – przebudowa (ok. 1750)
- Koszary Mirowskie przy ul. Chłodnej 3 (1731-1732)
- Pałac Błękitny przy ul. Senatorskiej 35/37 – przebudowa (ok. 1730), z J. D. Jauchem i K. F. Pöppelmannem
- Pałac Branickich przy ul. Miodowej 6 (ok. 1740)
- Pałac Czapskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 5 – urządzenie Sali Balowej (1713-1721), z F. A. Meyerem
- Pałac Kazimierzowski – odbudowa (1737-1739), z J. D. Jauchem
- Pałac pod Czterema Wiatrami przy ul. Długiej 38/40 – przebudowa
- Pałac Poniatowskich przy ul. Krakowskie Przedmieście 30 (ok. 1741)
- Pałac Radziwiłłów przy ul. Krakowskie Przedmieście 46/48 – przebudowa (1755-1759)
- Pałac Sapiehów przy ul. Zakroczymskiej 6 (1731-1746)
- Pałac w Wilanowie – rozbudowa skrzydła południowego (1729-1732)
- Pawilony Koszar Gwardii Pieszej Koronnej przy ul. Skazańców – odbudowa (1744), dziś nie istnieją
