Kamienica przy Radzymińskiej 32 – XIX-wieczna kamienica położona na Szmulowiźnie (Szmulkach), przy ul. Radzymińskiej, między skrzyżowaniami z ul. Folwarczną i ul. Białostocką.
Pierwsza informacja o istnieniu kamienicy znajduje się w Kalendarzu Warszawskim z 1893 roku - wtedy to pojawia się informacja o tym, że mieszkał tu J. Guirard.
Budynek składa się z trzech kondygnacji - dolna z nich to dwa lokale usługowe (obecnie jeden to pizzeria Praska Italia, a drugi to lokal z kebabem), a na wyższych piętrach znajdują się mieszkania. Kamienica jest w pełni własnością miasta.[1] Kamienica ma zostać zburzona w przypadku budowy dalszego odcinka alei Tysiąclecia jako kolidująca z jej trasą - protesty przeciwko zburzeniu jej i innych zabudowań na planowanej trasie jak na razie odroczyły jej budowę.
Na kamienicy widoczne są ślady odłamków na tynku i murze oraz załatana wyrwa po pocisku. Na ścianie budynku znajdują się także dwa haki, pozostałość po podwieszonej na kamienicy sieci trakcyjnej - ulicą Radzymińską przy kamienicy od 17 kwietnia 1921 roku do 30 czerwca 1968 roku kursowały tramwaje w stronę Dworca Wileńskiego oraz w drugą stronę do pętli Radzymińska przy nasypie kolejowym.
Historia przedwojenna[]
Funkcjonujące lokale[]
Według spisu mieszkańców w 1909 roku funkcjonował tu skład monopolowy[2], a także jatka (miejsce handlu wędlinami) Maksymiliana Popowskiego[3] (w 1926 jako należąca do Michała Napiórkowskiego[4], a w 1937 roku do S. Popowskiego[5]), w 1911 skład apteczny W. Matulewicza[6], który od 1916 roku widnieje jako skład apteczny J. Kozankiewicza[7], a od 1923 roku jako należący do Antoniego Kozankiewicza[8] (w spisie z 1926 jako Kozakiewicz[9], a z 1927 jako Koziakiewicz[10]) i widnieje w ten sposób w spisach do 1939 roku[11]. W 1935 roku funkcjonowała tu także restauracja Anczela Grynszpana[12], która także znajduje się w księdze z 1939 roku[13].
Mieszkańcy[]
Według spisów mieszkańców z poszczególnych lat, w 1893 roku mieszkał tu J. Guirard[14], w 1904 Mańkowska[15], w 1905 roku mieszkał tu też lekarz chorób wewnętrznych Aleksander Majer[16] (w księdze z 1908 roku jako Meyer[17] lub Meier[18], z 1913 jako Mojer[19], z 1914 jako Mejer[20], a z 1915 ponownie jako Majer[21]), w 1907[22] i 1908[23] roku J. Mężyński, w 1908 mieszkał tu ślusarz Jan Świrski[24] Od 1924 roku mieszkała i/lub przyjmowała tu rodzina Moszkowiczów - ginekolog/położny Julian (Juljan) Izydor (ur. 1890) i lekarz chorób wewnętrznych Benedykt[25][26] oraz akuszerka Henryka Moszkiewicz (według księgi z 1928 roku[27]) oraz Berek Moszkowicz (lekarz chorób wewnętrznych)[28] (księga z 1930) - nazwisko to znajduje się w księgach do 1931 roku. W 1924 roku pod tym adresem znajduje się też Leon Korman (ur. 1889), lekarz chorób wewnętrznycch - w księdze z 1930 roku pod tym adresem widnieje dentysta Łaja Korman, a Leon przypisany jest do ul. Jagiellońskiej 22. W 1937 roku według księgi zamieszkiwał tu W. Bryczkowski.[29] oraz Stanisław Jeroński, mierniczy przysięgły[30].