Karol Borsuk (ur. 8 maja 1905 w Warszawie, zm. 24 stycznia 1982 w Warszawie) – matematyk, jeden z przedstawicieli warszawskiej szkoły matematycznej, twórca teorii retraktów i teorii kształtu, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
Jego rodzicami byli Marian Borsuk, chirurg, oraz Zofia z Maciejewskich. W latach 1915-1923 uczył się w Gimnazjum im. Stanisława Staszica, a po zdaniu matury poszedł na studia matematyczne na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1927 roku obronił pracę magisterską u prof. Sierpińskiego, a w 1930 pracę doktorską O retraktach i zbiorach związanych u prof. Mazurkiewicza. W 1934 habilitował się na Uniwersytecie Warszawskim broniąc rozprawy O zagadnieniu topologicznego scharakteryzowania sfer euklidesowych. W 1938 został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego.
Podczas II wojny światowej Karol Borsuk prowadził tajne nauczanie na Uniwersytecie Warszawskim oraz na kursie politechnicznym Szkoły Budowy Maszyn im. Rotwanda i Wawelberga, przez kilka miesięcy siedział w więzieniu za działalność w ruchu oporu. W 1943 roku w celach zarobkowych stworzył grę Superfarmer (pierwotnie Hodowla zwierzątek). Podczas powstania warszawskiego został wywieziony do obozu przejściowego w Pruszkowie, skąd uciekł i ukrywał się do końca wojny.
Po 1945 roku wraz z prof. Kuratowskim reaktywował warszawski ośrodek matematyczny, kontynuował pracę na Uniwersytecie Warszawskim. W Instytucie Matematycznym Polskiej Akademii Nauk prowadził seminarium z topologii geometrycznej i teorii retraktów. Na przełomie lat 60. i 70. profesor Borsuk stworzył teorię kształtu dającą narzędzia do badania globalnych własności przestrzeni nawet przy skomplikowanej budowie lokalnej. Dzięki jego aktywności Warszawa stała się głównym ośrodkiem naukowym zajmującym się topologią geometryczną
Od 1952 roku był członkiem Państwowej Akademii Nauk, od 1953 roku członkiem-korespondentem Bułgarskiej Akademii Nauk oraz członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego. W 1976 roku otrzymał doktorat honoris causa uniwersytetu w Zagrzebiu. Przez cały okres pracy opublikował ponad 170 prac badawczych, spośród których w 1983 roku wybrano 133 i wydano w formie "dzieł zebranych".
Jego imię nosi jedna z ulic na Kabatach, a na bloku nr 5 umieszczona jest upamiętniająca go tablica pamiątkowa. Inna upamiętniająca go tablica umieszczona jest także na budynku przy Filtrowej 63[1], w którym mieszkał.