Kopiec Powstania Warszawskiego – 37-metrowe sztuczne wzniesienie znajdujące się na Czerniakowie w dzielnicy Mokotów. W obrębie kopca znajduje się jedenaście nazw ulic upamiętniających zgrupowania walczące w powstaniu warszawskim.
Historia[]
Kopiec usypano w latach powojennych, na Czerniaków zwożono gruzy z całego miasta w latach 1946-1950. W latach 50. XX wieku pojawiła się koncepcja, by utworzyć miejsce pamięci – jej inicjatorem był architekt Stanisław Gruszczyński. Plany nie zostały zrealizowane, a teren nie używany do 1994, gdy na wniosek powstańców postawiono 15-metrowy pomnik Polski Walczącej.
Uroczyste otwarcie nastąpiło dnia 8 sierpnia, ale planowo miało to nastąpić w 50. rocznicę wybuchu powstania. Pod pomnikiem zapalono znicz ogniem, który był przeniesiony z Grobu Nieznanego Żołnierza.
Dla uczczenia pamięci dnia 1 sierpnia rozpalany jest ogień, który świeci przez 63 dni, czyli czas trwania powstania.
Nazwa kopca[]
Nazwa kopca została nadana dnia 24 marca 2004 roku (z inicjatywy Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej w 1998 roku) uchwałą miasta stołecznego Warszawy[1].
W tym samym roku wybudowano schody na szczyt składający się z 400 stopni i 40 podestów oraz umieszczono w pomniku Polski Walczącej drugi akt erekcyjny, pierwszy został skradziony dziesięć lat wcześniej.
Na planie z 1995 znajduje się określenie kopiec śmieci. Używano także nazwy kopiec Czerniakowski, góra śmieci (mapy z 1955) i kopiec Konstytucji 1791 – głaz z tą trzecią nazwą znajduje się do dnia dzisiejszego w pobliżu skrzyżowania ul. Bartyckiej.
Opis[]
Kopiec znajduje się na wysokości 121 m.n.p.m. Na szczycie znajduje się metalowy pomnik Polski Walczącej, a prowadzą do niego najdłuższe schody w Warszawie. Schody noszą nazwę al. Godziny "W", czyli godziny 17:00 z dnia 1 sierpnia 1944 roku.
Ze szczytu rozciąga się widok na panoramę miasta w kierunku południowym i zachodnim, można zauważyć m.in kopułę Świątyni Opatrzności Bożej, Trasę Siekierkowską i elektrociepłownię na Siekierkach.