Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu
Pałac Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu (dawniej Leszczyńskich) – pałac znajdujący się przy placu Bankowym 3/5, wzniesiony pomiędzy 1650-1654, przebudowany w latach 1823–1825 dla Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Obecnie siedziba Prezydenta Warszawy oraz Urzędu Miasta.
| nr w rej. |
| 469 |
Historia[]
Pałac około 1830
Barokowy pałac został wzniesiony w latach 1650–1654 dla Bogusława Leszczyńskiego. W latach 1823–1825, przebudowano pałac, nadając mu styl klasycystyczny i dostosowując go do potrzeb Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Jej autorem był Antonio Corrazi. Budynek składa się z korpusu głównego oraz dwóch skrzydeł ozdobionych jońskimi kolumnadami od strony placu. W tympanonie umieszczono płaskorzeźbę autorstwa Pawła Malińskiego, przedstawiającą Minerwę, Merkurego, Jazona oraz alegoryczne postacie Wisły i Bugu.
W latach 1829–1831 w gmachu pracował Juliusz Słowacki, pełniąc funkcję aplikanta Komisji Rządowej. Pamiątką po jego obecności są popiersie oraz tablica znajdujące się na półpiętrze korpusu głównego.
Dziedziniec pałacu w 1939 roku
W okresie międzywojennym, po adaptacji przeprowadzonej w latach 1919–1921 przez Mariana Lalewicza, pałac stał się siedzibą Ministerstwa Skarbu. Funkcjonował wówczas pod adresem ul. Rymarska 3/5 (do tamtej pory posiadał numer 5), wspólnie z sąsiednim pałacem Ministra Skarbu.
Podczas II wojny światowej, we wrześniu 1939 roku, pałac został zniszczony przez niemieckie bombardowania. Odbudowano go w latach 1950–1954, a nowym gospodarzem obiektu zostało Prezydium Stołecznej Rady Narodowej.
Obecnie pałac pełni funkcję siedziby Prezydenta m.st. Warszawy, biur Urzędu Warszawy oraz Mazowieckiego Urzędu Wojewódzkiego. Miasto Warszawa zajmuje około 15% powierzchni budynku, a gabinety prezydenta miasta i wojewody mazowieckiego znajdują się na pierwszym piętrze korpusu głównego. Pałac jest połączony z sąsiednim pałacem Ministra Skarbu, a oba obiekty mają wspólny adres.
9 kwietnia 2016 roku na dziedzińcu pałacu odsłonięto głaz z tablicą upamiętniającą Lecha Kaczyńskiego, autorstwa Józefa Henryka Helińskiego. Upamiętnienie to wywołało kontrowersje, gdyż na ustawienie głazu nie uzyskano zgody stołecznego konserwatora zabytków, a fragment inskrypcji został zakwestionowany przez sekretarza Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, Andrzeja Kunerta.