Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy parafii mariawickiej. Zobacz też: Parafia rzymskokatolicka Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Parafia Mariawicka

Kościół Parafialny Matki Bożej Nieustającej Pomocy

Parafia mariawicka Matki Bożej Nieustającej Pomocy – parafia starokatolickiego kościoła mariawitów, licząca około półtora tysiąca członków, jedyna w Warszawie i największa na Mazowszu parafia wyznawców tego odłamu chrześcijaństwa. Siedziba parafii znajduje się przy ul. Wolskiej 186, gdzie znajduje się stary i nowy kościół mariawitów oraz cmentarz mariawicki. Proboszczem parafii jest ks. Karol M. Babi.

Kościół mariawicki[]

Powstanie starokatolickiego kościoła mariawitów wiąże się z wydarzeniami z dnia 2 sierpnia 1893 roku, kiedy to siostra Maria Franciszka Kozłowska, członkini płockiego Zgromadzenia Sióstr Ubogich św. Klary od Nieustającej Adoracji Ubłagania, otrzymała objawienie Dzieła Wielkiego Miłosierdzia. Działające w oparciu o te objawienie zgromadzenie mariawitów dopiero w 1903 roku zdecydowało o poinformowaniu o tym wydarzeniu hierarchii kościelnej. Wiadomość ta spotkała się z nieprzychylną reakcją władz kościelnych, wobec czego w 1904 roku Watykańska Kongregacja Inkwizycji nakazała skasowanie zgromadzenia mariawickiego, które to, po próbach legalizacji, w 1906 roku wypowiedziało posłuszeństwo swoim biskupom, doprowadzając do rozłamu w polskim kościele rzymskokatolickim.

Wiara i liturgia kościoła utrzymane zostały na zasadach zbliżonych do tych w kościele rzymskokatolickim, ale wzbogaconych o objawienia założycielki. W 1924 roku przestał obowiązywać celibat księży. Wszystkie usługi kościelne są bezpłatne. Charakterystyczny jest rozwinięty kult Przenajświętszego Sakramentu wyrażany częstym przyjmowaniem Komunii Świętej (od 1922 roku pod dwiema postaciami) oraz odprawianiem adoracji ubłagania. Silny jest też kult Matki Boskiej Nieustającej Pomocy. Kościół jako całość i poszczególna parafia posiadają osobowość prawną. Stosunki między Państwem a kościołem starokatolickim mariawitów w Rzeczypospolitej Polskiej reguluje ustawa nr 253 z 20 lutego 1997 roku. Administracyjnie Kościół dzieli się na 3 diecezje, w skład których wchodzi 31 parafii, oraz jedną prowincję zagraniczną, liczy 31 tysięcy wiernych.

Parafia mariawicka[]

Już na samym początku istnienia starokatolickiego kościoła mariawitów liczba wyznawców w Warszawie sięgnęła około 15 tysięcy, a kościół posiadał trzy świątynie: na ul. Skaryszewskiej, na ul. Szarej oraz na ul. Karolkowej. Pierwszym proboszczem był ks. Szczepan Żebrowski. Wkrótce jednak parafia utraciła świątynie na Skaryszewie i na Czystem oraz dwa domy parafialne – jeden na Szarej, a drugi na Karolkowej, wobec czego warszawska parafia mariawitów posiadała jedynie kościół na ul. Szarej i w związku z tym w 1926 roku przystąpiła do budowy nowej świątyni na ul. Wolskiej 186, gdzie również powstał cmentarz. Parafia straciła wielu wiernych w okresie międzywojennym, a kolejne straty przyniósł okres II wojny światowej.

Po wojnie nie przystąpiono do odbudowy odebranego przez władze kościoła na Powiślu, a posesja na Woli została okrojona w związku z rozbudową sąsiedniej pętli tramwajowej. Tamtejszy kościół w pełni odbudowano dopiero w 1960 roku dzięki ofiarom mariawitów z całej Polski. Do budowy nowej świątyni obok starej przystąpiono dopiero w 1994 roku, a dnia 3 sierpnia 1994 roku wmurowano poświęcony przez Biskupa Naczelnego Tymoteusza Kowalskiego kamień węgielny. Prace nad nową świątynią ukończono w 1997 roku.

Nabożeństwa w kościele odprawiane są:

  • w czwartki o 18:00
  • w niedziele o 8:00 i 11:00
  • w trzeci dzień każdego miesiąca o 18:00 (z wyjątkiem niedziel, wtedy nabożeństwa odbywają się według planu)

Zobacz też[]

Advertisement