Wiadukt żoliborski

Wiadukt żoliborski

Wiadukt żoliborski

Wiadukt żoliborski (wiadukt na Andersa, wiadukt nad Dworcem Gdańskim) – obiekt inżynieryjny położony w ciągu ulic Andersa i Mickiewicza nad Dworcem Gdańskim na kolei obwodowej oraz nad ulicą Słomińskiego. Obiekt składa się z trzech równolegle wybudowanych wiaduktów.

Historia

Przedwojenna

Budowa wiaduktu łączącego Śródmieście z Żoliborzem była jedną z ważniejszych inwestycji okresu międzywojennego, za rządów Stefana Starzyńskiego. Wcześniej komunikacja z rozbudowującym się Żoliborzem możliwa była tylko za pomocą tunelu pod koleją obwodową w ciągu ulicy Krajewskiego, który często był zalewany przy większych deszczach, oraz skomplikowanym układem ulic z niebezpiecznym przejazdem kolejowym w ciągu ulic Kłopot – Felińskiego. Sam wiadukt był natomiast elementem większej inwestycji drogowej – budowy nowej ulicy Bonifraterskiej.

Budowa rozpoczęła się 5 sierpnia 1935 roku. Początkowo sypano dojazdy, w tej pracy brało udział nawet 500 robotników. Prace nad samym wiaduktem rozpoczęły się w 1936 roku. Wiadukt oficjalnie został oddany do użytku 27 listopada 1937 roku. Tego samego dnia na wiadukt skierowano linie tramwajowe 3, 4, 14, 15, 17 i nocną 30. Rozpoczął się demontaż wcześniej używanego torowiska wzdłuż Szymanowskiej, Krajewskiego i Zajączka. Dzięki otwarciu całego nowego ciągu komunikacyjnego z placu Krasińskich do placu Inwalidów podróż znacznie się skróciła i mogła odbywać się już bez niespodziewanych utrudnień. Rozpiętość wiaduktu wyniosła 61 metrów, a wysokość filarów 5,4 metra.

Wiadukt przetrwał kampanię wrześniową w dobrym stanie i ciągle odbywał się po nim ruch. W czasie powstania warszawskiego był obsadzony przez Niemców, a powstańcom ani razu nie udało się nawet do niego zbliżyć. Po upadku powstania wiadukt został wysadzony w powietrze. Dokładna data nie jest znana, ale wydarzyło się to z pewnością między 28 grudnia 1944 a 17 stycznia 1945 roku.

Po wojnie

20 marca 2009: Instalacja tymczasowej konstrukcji wiaduktu

Po wojnie przystąpiono do odbudowy zniszczonego wiaduktu. Jeszcze w 1945 roku otwarto prowizoryczną kładkę, a 15 grudnia 1946 roku ponownie otwarto wiadukt i uruchomiono kursowanie tramwajów na wiadukcie jeszcze na wylocie ku ul. Bonifraterskiej. Pierwszą powojenną linią była 15. Jednocześnie prowadzono prace nad nowym łącznikiem, dzięki czemu ruch z wiaduktu zostałby skierowany na nowo wybudowaną ulicę Nowomarszałkowską (potem Nowotki). Otwarto go dla ruchu tramwajów 21 października 1948 roku, jednocześnie ostatecznie likwidując starą trasę wzdłuż Bonifraterskiej. Od tamtego czasu wiadukt nie był remontowany, dopiero w XXI wieku zdecydowano, że wymaga remontu. Planowano go już na 2008 rok, jednak zrezygnowano z niego na korzyść remontu wiaduktu na Powązkowskiej.

Zamknięcie

26 sierpnia 2010: Budowa nowych wiaduktów

3 sierpnia 2010: Budowa nowych wiaduktów

12 maja 2010: Budowa nowych wiaduktów

W 2008 roku okazało się, że wiadukt jest w tak złym stanie, że trzeba ograniczyć na nim ruch. Początkowo ograniczono na nim ruch pojazdów ciężarowych, potem zlikwidowano tramwaj linii 15 oraz wycofano trzywagonowe składy na linii 36. Dnia 9 listopada 2008 roku Zarząd Dróg Miejskich zmuszony został do zamknięcia wiaduktu dla komunikacji miejskiej – spowodowało to ogromne utrudnienia dla mieszkańców Żoliborza, gdyż z tej trasy zniknęły wszystkie tramwaje (6 i 36) i niektóre autobusy (122, 195 i 520), a pozostałe (116, 157 i N44) musiały zacząć kursować objazdem przez ul. Krajewskiego. W nocy z 28 lutego na 1 marca 2009 roku wiadukt został całkowicie zamknięty dla ruchu kołowego. Zakazano wówczas zatrzymywania i postoju wzdłuż objazdu na ulicach Zajączka i Krajewskiego, by usprawnić ruch na objazdach. Pierwszy dzień zamknięcia odbył się bez większych utrudnień, jednak 2 marca 2009 roku około godziny 7:00 mieszkańcy tych ulic zablokowali ul. Krajewskiego przechodząc bez przerwy przez przejście dla pieszych, protestując przeciwko temu przepisowi. Spowodowało to ogromne utrudnienia. Protest powtórzyli następnego dnia. Po nim zezwolono na parkowanie samochodów na chodniku wzdłuż ul. Krajewskiego.

Dnia 24 kwietnia 2009 roku miał zostać otwarty tymczasowy wiadukt w stronę Żoliborza, jednak jego otwarcie opóźniło się i ostatecznie wiadukt został otwarty 26 kwietnia 2009 roku wieczorem. Zgodnie z zapowiedziami dla autobusów został on otwarty 9 maja 2009 roku. Skierowano przez niego linie 116, 157, N44 i nową linię Z-3. Dnia 19 maja, w związku z trudnościami ruchu przegubowych autobusów na wiadukcie, autobusy linii 116 ponownie skierowano na trasę objazdową. Jednocześnie rozpoczęto procedurę przetargową dla budowy nowych wiaduktów.

Do przetargu na odbudowę wiaduktów zgłosiło się dziewięć konsorcjów, a ich oferty otwarto 29 maja 2009 roku. Najtańsza oferta firmy Intercor wyniosła 79 mln złotych i była o około 14 mln złotych niższa od kosztorysu zakładanego przez Zarząd Miejskich Inwestycji Drogowych. Podpisanie umowy musiało zostać odłożone ze względu na protesty firmy Warbud, które ostatecznie odrzucono. Umowę podpisano 12 października. Budowa nowego wiaduktu rozpoczęła się 7 kwietnia 2010 roku, zaczęto od rozbiórki starego wiaduktu i demontażu przeprawy tymczasowej. Wynikło to z faktu, że ul. Słomińskiego musiała pozostać przejezdna, gdyż jej zadaniem stało się przejęcie ruchu samochodowego z Trasy W-Z oraz ul. Świętokrzyskiej, które zostały zamknięte w związku z budową centralnego odcinka II linii metra, i uciążliwe prace trzeba było zakończyć jak najszybciej. Wiadukt wyburzono w dniach 23–25 kwietnia 2010 roku, na czas prac budowlanych dostępny jest tylko jeden pas w kierunku ronda Radosława oraz jeden tor tramwajowy, w kierunku Pragi samochody pojechały specjalnie wybudowanym objazdem wzdłuż ul. Dawidowskiego i Bonifraterskiej..

Utrudnienia miały początkowo potrwać do 29 października, kiedy powinien być gotowy pierwszy wiadukt, jednak pojawiło się opóźnienie, w związku z czym wyznaczono nowy termin otwarcia na grudzień, pod warunkiem, że pozwolą na to warunki pogodowe, a następnie na kwiecień 2011 roku. Tych terminów również nie udało się dotrzymać – pierwszy wiadukt otwarto dopiero 13 lipca, a linia tramwajowa miała zostać otwarta 1 września, jednak tego terminu nie dotrzymano. Całość inwestycji zakończyła się 25 października 2011 roku późnym wieczorem, a tramwaje przywrócono 27 października – były to linie 6 i 15.

Galeria

6 lutego 2008: Rozsypujący się wiadukt

13 lutego 2008: Wiadukt przed zamknięciem

18 czerwca 2009: Tymczasowa konstrukcja wiaduktu

18 sierpnia 2009: Zastępczy wiadukt widziany z ulicy Andersa

12 maja 2010: Przestrzeń po rozebranym wiadukcie

5 lutego 2011: Budowa nowych wiaduktów

Linki zewnętrzne

• Wiadukt na warszawa1939.pl