Ulica Dywizjonu 303 – ulica położona w rejonach MSI Górce i Koło na Bemowie i Woli.
Historia[]
Droga w miejscu istnieje na planach okolic Warszawy z XVI-XVII wieku[1] i widoczna jest na rosyjskiej mapie okolic Warszawy z 1836[2]. Droga była wówczas ciągła i prowadziła wprost do Fortu Blizne, który wybudowano w latach 80. XIX wieku. Wówczas była znana jako Droga Fortowa lub Artyleryjska[1].
W okresie międzywojennym droga zabudowana była tylko po południowej stronie, a po jej północnej stronie znajdowały się pola[1]. Wschodni początek ulicy do 1951 roku rozpoczynał się dokładnie na granicy Warszawy. W przeszłości Dywizjonu 303 nie była także poprzecinana innymi ulicami oraz krzyżowała się z wieloma innymi drogami (ul. Brzeżek, ul. Wieśniacza, ul. Dębicka, ul. Żeńców, ul. Narwik). Taki stan rzeczy zmieniony został dwukrotnie: najpierw w roku 1982, gdy wytyczono brakujący odcinek ul. Powstańców Śląskich do skrzyżowania z ul. Radiową, w wyniku czego Dywizjonu 303 straciła ciągłość w tym miejscu, a następnie w latach 2008-2011, gdy ze względu na budowę Alei Obrońców Grodna wynikła konieczność poprowadzenia ul. Radiowej wiaduktem nad nową trasą, a większość ulic, które niegdyś krzyżowały się z ul. Dywizjonu 303, zostało wymazanych z mapy Warszawy (wyjątkiem jest ul. Łokuciewskiego, która powstała w 2012 roku z odcinka ul. Narwik, który znalazł się po przeciwnej stronie al. Obrońców Grodna). Ulica Dywizjonu 303 stała się wówczas nieprzejezdna także w tym punkcie.
Nazwę ulicy nadano na mocy Uchwały nr 28 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24 listopada 1961 r. w sprawie nadania nazw ulicom[3]. Upamiętnia ona Dywizjon Myśliwski 303 – polską eskadrę lotniczą, która w 1940 znacząco przyczyniła się do wygranej Aliantów w bitwie o Anglię.
Przebieg[]
Opis[]
Jest to jedna z głównych ulic zachodniej części Koła oraz Górc, będąc jednocześnie północną granicą tego rejonu. Rozpoczyna się ona od skrzyżowania ul. Obozowej z ul. Księcia Janusza i biegnie w kierunku zachodnim, krzyżując się z ulicami: ul. Marynin, ul. Trzech Lotniczek Polskich, ul. Radiową, ul. Powstańców Śląskich, ul. Łokuciewskiego i ul. Lazurową, na skrzyżowaniu z którą kończy swój bieg.
Ulica Dywizjonu 303 jest obecnie podzielona na trzy odrębne, niepołączone ze sobą odcinki:
- pierwszy, który znajduje się w obrębie Koła i Górc, i na którym odbywa się regularny ruch uliczny, rozpoczyna się od skrzyżowania ul. Obozowej z ul. Księcia Janusza i biegnie w kierunku zachodnim, krzyżując się z ul. Marynin i ul. Trzech Lotniczek Polskich. Następnie na wiadukcie nad al. Obrońców Grodna wpada bezpośrednio w ul. Radiową, bez względu na to, że za barierkami wiaduktu rozpoczyna się kolejny odcinek.
Przy początku tego odcinka znajduje się pętla tramwajowa Koło oraz wejście do rodzinnych ogródków działkowych „Koło” nr 3 z 1935 roku. Pośrodku niego, w miejscu, w którym przebiega granicy Woli i Bemowa, znajduje się także wiadukt nad linią kolejową nr 509.
.jpg "Dywizjonu 303 – droga odcinek 1 (by Kubar906).jpg (4,16 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – wiadukt kolejowy (by Kubar906).jpg (5,27 MB)")
.jpg "Pętla Koło (by Kubar906).jpg (6,14 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – wejście do ROD (by Kubar906).jpg (4,49 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – Księcia Janusza – Obozowa (by Kubar906).jpg (4,45 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – Marynin (by Kubar906).jpg (4,07 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – Radiowa (by Kubar906).jpg (4,15 MB)")
- drugi rozpoczyna się po przeciwnej stronie wiaduktu nad al. Obrońców Grodna i ciągnie się nieprzerwanie aż do ul. Powstańców Śląskich, gdzie nie ma możliwości dalszego przejazdu w kolejny odcinek ulicy (została jednak zachowana ciągłość torów tramwajowych).
Ruch samochodowy na tym odcinku prawie nie istnieje ze względu na zły stan nawierzchni, a także fakt, że droga w tym miejscu donikąd nie prowadzi (patrz fotografia w galerii poniżej).
.jpg "Dywizjonu 303 – droga odcinek 2 (by Kubar906).jpg (5,82 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – PS 1 (by Kubar906).jpg (5,02 MB)")
- trzeci rozpoczyna się od skrzyżowania z ul. Powstańców Śląskich i ciągnie się do skrzyżowania z ul. Lazurową. Jest to najbardziej zadbany odcinek ulicy, wzdłuż którego dość intensywnie rozwija się budownictwo mieszkaniowe. Ruch samochodowy odbywa się na nim regularnie.
Przy posesji Dywizjonu 303 nr 129 znajduje się zabytkowa kapliczka z września 1916, ufundowana przez Jana i Marcyannę Pyciów. Nieco dalej od niej, na odnodze ulicy, znajduje się kładka nad al. Obrońców Grodna, po której można się przedostać do południowej części Górc.
.jpg "Dywizjonu 303 – Lazurowa (by Kubar906).jpg (5,49 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – droga odcinek 3 (by Kubar906).jpg (4,01 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – Łokuciewskiego (by Kubar906).jpg (4,06 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – odnoga (by Kubar906).jpg (2,61 MB)")
.jpg "Kapliczka Pyciów (by Kubar906).jpg (2,73 MB)")
.jpg "Dywizjonu 303 – PS 2 (by Kubar906).jpg (4,13 MB)")
Komunikacja miejska[]
Wzdłuż całej ul. Dywizjonu 303 położone są tory tramwajowe. Na odcinku Obozowa – Radiowa tory zostały położone w latach 30. XX wieku i poruszają się po nich tramwaje linii: „20”, „23”, „24”, „26”, a na odcinku Radiowa – Lazurowa – tylko linii „20”. Tory na tym odcinku położone zostały w roku 1950[4] z konieczności zmiany trasy linii „20” ze względu na budowę tajnego lotniska wojskowego Warszawa-Babice.
Na odcinku Obozowa – Radiowa jeżdżą także autobusy linii „184”.
Schemat[]
Ulica Obozowa, Ulica Księcia Janusza
Ulica Marynin
Linia kolejowa nr 509
Ulica Trzech Lotniczek Polskich
Aleja Obrońców Grodna, Ulica Radiowa
Ulica Powstańców Śląskich
Ulica Łokuciewskiego
Ulica Lazurowa
Przypisy[]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Wagner M. Górce. Historia i pamiątki. Zabrze, Tarnowskie Góry, Połomia: Wydawnictwo inforteditions, 2020. s. 147-148.
- ↑ Карта Окрестностей Варшавы (arkusz 2), Warszawa 1860, dostępna w zbiorach Archiwum Map WIG. (data dostępu: 30 września 2019)
- ↑ Uchwała nr 28 Rady Narodowej Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 24 listopada 1961 r. w sprawie nadania nazw ulicom, Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, Warszawa, dnia 20 grudnia 1961 r., nr 22, poz. 96, s. 2.
- ↑ Lermer L. Kronika Boernerowa. Warszawa: Wydawnictwo IPN, 2017. s. 125-126.