|
| nr w rej. |
| 921 |
Gmach Główny uczelni
Politechnika Warszawska (w skrócie PW, potocznie Polibuda) - warszawska wyższa uczelnia techniczna, jedna z najlepszych w Polsce i w Europie Środkowo-Wschodniej. Za oficjalną datę powstania przyjmuje się rok 1915, choć początki uczelni sięgają Instytutu Politechnicznego założonego w 1898 roku.
Historia[]
Zniszczony budynek politechniki w 1945 roku
Widok budynku uczelni w 1948 roku
Zanim powstała uczelnia, pierwsze próby powołania uczelni technicznej w Warszawie podejmował w I połowie XIX wieku Stanisław Staszic. Udało się je częściowo zrealizować, gdyż w 1826 roku uruchomiono Szkołę Przygotowawczą, której siedziba mieściła się w Pałacu Kazimierzowskim na terenie Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak wraz z nim szkoła zniknęła w 1831 roku po upadku powstania listopadowego.
Choć druga rewolucja przemysłowa już dawno stała się faktem, Warszawa aż do 1898 roku nie posiadała wyższej uczelni technicznej. Zaczęło się to zmieniać dopiero w 1897, gdy Sekcja Techniczna Warszawskiego Oddziału Towarzystwa Popierania Rosyjskiego Przemysłu i Handlu podjęła uchwałę o utworzeniu na terenie zaboru rosyjskiego wyższej uczelni technicznej. W jej powoływaniu brała udział komisja w składzie Kazimierz Obrębowicz, Pius Altdorfer, Jan Bloch, Samuel Dickstein i Edmund Diehl. Pomimo różnych propozycji, uczelnia powstała w Warszawie. Powstanie nowej szkoły popierał Car Rosji, który widział w niej możliwość lepszej rusyfikacji młodzieży. Dlatego też już 8 czerwca 1898 roku ruszył Warszawski Instytut Politechniczny imienia Mikołaja II. Członek komisji powołującej uczelnię, Jan Bloch, przekazał na rzecz Politechniki zabudowania przy współczesnym placu Politechniki. W 1905 roku, z powodu fali strajków, Instytut zamknięto na cztery lata.
Postulaty sprzed wojny zrealizowano dopiero po jej wybuchu, w 1915 w listopadzie inaugurowano nauczanie w języku polskim. Jednocześnie uczelnią przyjęła nazwę Politechnika, której pierwszym rektorem został Zygmunt Straszewicz. Uczelnia pracowała nieprzerwanie, nie zamykając działalności nawet na czas II wojny światowej, kiedy to prowadziła w podziemiu nauczanie i badania dla Armii Krajowej. Padła jednak wraz z powstaniem warszawskim, a jej wszystkie budynki zostały zrównane z ziemią.
Po wojnie rozpoczęto odbudowę zabudowań szkoły i jej zasobów. Jeszcze w 1945 uruchomiono wszystkie działające przed wojną wydziały, kilka lat później (w 1951) włączono do Politechniki Szkołę Inżynierską im. Wawelbrega i Rotwanda. Od tego czasu uczelnia wciąż powiększa zakres badań i liczbę wydziałów, w których kształci się dziś ponad 30 tysięcy studentów.
Rektorzy[]
Zwieńczenie gmachu uczelni
- Zygmunt Straszewicz 1915-1916
- Stanisław Patschke 1916-1917
- Jan Zawidzki 1918-1919
- Ignacy Radziszewski 1919-1921
- Antoni Ponikowski 1921
- Leon Staniewicz 1921-1923
- Antoni Ponikowski 1923-1924
- Czesław Skotnicki 1924-1926
- Ludwik Szperl 1926-1928
- Wojciech Alojzy Świętosławski 1928-1929
- Andrzej Pszenicki 1929-1932
- Wiesław Chrzanowski 1932-1933
- Edward Warchałowski 1933-1936
- Józef Zawadzki 1936-1939
- Kazimierz Drewnowski 1939-1942
- Stefan Straszewicz 1942-1945 (p.o. rektora)
- Władysław Kuczewski 1945 (p.o. rektora)
- Edward Warchałowski 1945-1952
- Jerzy Bukowski 1952-1953
- Władysław Araszkiewicz 1953-1954 (p.o. rektora)
- Aleksander Dyżewski 1954-1956
- Władysław Araszkiewicz 1956-1959
- Jerzy Bukowski 1959-1965
- Dionizy Smoleński 1965-1969
- Antoni Kiliński 1969-1970
- Mieczysław Łubiński 1970-1973
- Stanisław Pasynkiewicz 1973-1981
- Władysław Findeisen 1981-1985
- Zbigniew Grabowski 1985-1988
- Marek Roman 1988-1990
- Marek Dietrich 1990-1996
- Jerzy Woźnicki 1996-2002
- Stanisław Mańkowski 2002-2005
- Włodzimierz Kurnik 2005-2012
- Jan Szmidt 2012-2020
- Krzysztof Zaremba 2020-
Współczesność[]
Kompleks budynków Politechniki (projektu Stefana Szyllera) położony jest w Śródmieściu, w kwadracie ulic Noakowskiego, Koszykowej, alei Niepodległości i Nowowiejskiej. Główne wejście na teren politechniki mieści się od strony placu Politechniki, tam też znajduje się gmach główny uczelni. Oprócz tego do uczelni należą budynki wydziałów przy Rakowieckiej, Narbutta, Wołoskiej i Waryńskiego (Dom Studencki Riviera), Batorego (Klub Stodoła), Wawelskiej i przy placu Narutowicza.
Najbardziej rozpoznawanym miejscem związanym z Politechniką Warszawską jest główna aula, w której oprócz inauguracji roku akademickiego czy ważnych uczelnianych uroczystości odbywają się także targi edukacyjne i językowe czy wiece wyborcze partii politycznych. Odbył się tu także uroczysty obiad powitalny uczestniczek Miss World 2006.
Wydziały[]
- Wydział Administracji i Nauk Społecznych ([1])
- Wydział Architektury ([2])
- Wydział Chemiczny ([3])
- Wydział Elektroniki i Technik Informacyjnych ([4])
- Wydział Elektryczny ([5])
- Wydział Fizyki ([6])
- Wydział Geodezji i Kartografii ([7])
- Wydział Inżynierii Chemicznej i Procesowej ([8])
- Wydział Inżynierii Lądowej ([9])
- Wydział Inżynierii Materiałowej ([10])
- Wydział Inżynierii Produkcji ([11])
- Wydział Inżynierii Środowiska ([12])
- Wydział Matematyki i Nauk Informacyjnych ([13])
- Wydział Mechaniczny Energetyki i Lotnictwa ([14])
- Wydział Mechatroniki ([15])
- Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych ([16])
- Wydział Transportu ([17])
- Wydział Zarządzania ([18])
- Wydział Budownictwa, Mechaniki i Petrochemii ([19])
- Międzywydziałowe Centrum Biotechnologii ([20])
Przy Politechnice Warszawskiej działa także Kolegium Nauk Ekonomicznych i Społecznych w Płocku ([21]).