Powstanie Warszawskie dzień po dniu | ||||||
lipiec | ||||||
sierpień | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |||
wrzesień | ||||||
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
październik | ||||||
1 | ||||||
2 | po upadku |
12 sierpnia 1944 roku, wobec zbliżania się nieprzyjaciela, zapada decyzja o przeniesieniu Kwatery Głównej Armii Krajowej ze szkoły powszechnej przy Barokowej 5 do pałacu Raczyńskich, ówczesnego Ministerstwa Sprawiedliwości, na Długiej 7. Nasilają się niemieckie bombardowania, szczególnie silne w rejonie atakowanym w Śródmieściu.
Stare Miasto wciąż jest zacięcie atakowane, zarówno na najbardziej na zachód wysuniętych przyczółkach na Lesznie i Stawkach, jak i na barykadach wzdłuż Podwala, Świętojańskiej, Piwne i Senatorskiej. Silne uderzenia niemieckie są skierowane na Ogród Krasińskich, Pałac Blanka i Pałac Mostowskich.
W Śródmieściu brygady RONA docierają do placu Starynkiewicza, gdzie toczą zacięte walki z powstańcami zgrupowania "Chrobry II". Wobec przewagi nieprzyjaciela powstańcy opuszczają wszelkie zabudowania po południowej stronie Alej Jerozolimskich, w tym Dom Turystyczny i Dyrekcję Wodociągów, utrzymują jednak północną pierzeję Alej z Dworcem Pocztowym na czele. Zajęte zostają też zabudowania wzdłuż Nowogrodzkiej na zachód od Chałubińskiego. Niemiecki atak idzie także Grzybowską, Żelazną i Waliców, nie powodzi się jednak.
Na Żoliborzu stan panowania powstańców się nie zmienia – wciąż mają w swoim posiadaniu obszar pomiędzy Potocką, Stołeczną, aleją Wojska Polskiego, Zajączka i linią fosy Cytadeli. Podobnie nie zmienia się stan na Mokotowie.