Powstanie Warszawskie dzień po dniu | ||||||
lipiec | ||||||
sierpień | ||||||
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |||
wrzesień | ||||||
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
październik | ||||||
1 | ||||||
2 | po upadku |
1 października 1944 roku od godziny 5 rano trwa zawieszenie broni w jedynej dzielnicy wciąż opanowanej przez powstańców – Śródmieściu. Miasto opuszcza ludność cywilna, łącznie około 8 tysięcy osób, przeważnie kobiety z dziećmi. Ludność niechętnie opuszcza miasto pomimo głodu i fatalnych warunków bytowych, gdyż Niemcy określają liczbę potencjalnych cywili na 250 tysięcy osób. Po upłynięciu terminu rozejmu, po godzinie 19, wzmaga się ostrzał artyleryjski Śródmieścia. Bomby demolują rejon ulicy Złotej, Nowogrodzkiej i Alej Ujazdowskich.
Wobec beznadziejności sytuacji powstania zapada decyzja o kontynuacji rokowań pokojowych, gen. Tadeusz Komorowski "Bór" wyznacza komisję przeznaczoną do prowadzenia rozmów kapitulacyjnych. W jej skład wchodzą płk dypl. Kazimierz Iranek-Osmecki "Heller" jako przewodniczący, ppłk dypl. Zygmunt Dobrowolski "Zyndram", ppłk Franciszek Herman "Bogusławski" oraz kpt. Alfred Korczyński "Sas" jako tłumacz. Nocą opracowany zostaje projekt umowy kapitulacyjnej, który polska strona chce przedstawić stronie niemieckiej jako podstawa rokowań