| Powstanie Warszawskie dzień po dniu | ||||||
| ||||||
| lipiec | ||||||
| sierpień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
| wrzesień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
| październik | ||||||
| 1 | ||||||
| 2 | po upadku | |||||
22 sierpnia 1944 roku premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill otrzymuje od Stalina depeszę, w której jednoznacznie wyraża swój brak poparcia dla powstania warszawskiego, nazywając powstańców "garstką przestępców, którzy wszczęli awanturę warszawską w celu uchwycenia władzy...". Według niego Niemcy tylko wykorzystują tą okazję to mordowania Polaków, a całe zamieszanie znacznie utrudnia Armii Czerwonej natarcie. Nocą kilka alianckich samolotów dokonuje zrzutów nad Śródmieściem Południowym.
Na Starym Mieście powstańcy bronią się zaciekle na barykadach przy Długiej i przy Nalewkach, ostatecznie tracą jednak Arsenał. Załoga, która opuszcza ten budynek, przenosi się do pasażu Simonsa po drugiej stronie Nalewek, utrzymane zostają także zrujnowane zabudowania północnej pierzei placu Teatralnego. We współpracy z natarciem na Dworzec Gdański, oddziały batalionu "Czata 49" i "Zośka" atakują obszar fortu Traugutta oraz boiska sportowego Polonii. Walki trwają do świtu, po czym powstańcy, z dużymi stratami, zmuszeni są wycofać się.
W Śródmieściu powstańcy przystępują do likwidacji kolejnego gniazda niemieckiego oporu otoczonego przez tereny zajęte przez powstańców – gmachu "Małej Pasty" przy Piusa XI nr 19. Początkowo ataki nie przynoszą sukcesów, udaje się jednak zatrzymać niemiecką odsiecz od strony Alej Ujazdowskich, ale oblężenie budynku będzie trwać do 23 sierpnia. Zacięte walki trwają także o zrzucone z samolotów zasobniki, które spadły na ziemi niczyjej na Polu Mokotowskim. Przy Towarowej i Srebrnej powstańcy odpierają atak na tereny fabryki Bormanna, a na Książęcej i Rozbrat atak w stronę placu Trzech Krzyży. Niemcy przystępują do ataku z placu Małachowskiego ku Traugutta i Mazowieckiej. Tymczasem Polacy zdobywają niemiecką placówkę w restauracji "Cristal" na rogu Alej Jerozolimskich z Bracką.
W nocy, około godziny 2:30, z Żoliborza wyrusza kolejne natarcie ku Dworcowi Gdańskiemu, dowodzone przez ppłk. Mieczysława Niedzielskiego "Żywiciela". Od strony Starego Miasta jest ono wspierane przez oddziały pod dowództwem mjr. Wacława Janaszka "Bolka". Atak przeprowadzany jest na szerokim froncie od Cytadeli do Burakowa. Natarcia jednak załamują się wobec silnego ostrzału wroga, wspomaganego dodatkowo przez pociąg pancerny. Powstańcy ponoszą bardzo duże straty własne w liczbie około 500 osób. Tego dnia część niedobitków ewakuowała się do Puszczy Kampinoskiej.
Na Mokotowie dochodzi do oficjalnego podziału walczącej dzielnicy na Dolny Mokotów, obejmujący także teren Sielc, Czerniakowa i Sadyby oraz na Górny Mokotów.