| Powstanie Warszawskie dzień po dniu | ||||||
| ||||||
| lipiec | ||||||
| sierpień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | 31 | |||
| wrzesień | ||||||
| 1 | 2 | 3 | ||||
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
| październik | ||||||
| 1 | ||||||
| 2 | po upadku | |||||
24 września 1944 roku coraz bardziej zacieśnia się pierścień oblężenie wokół trzech bronionych wciąż dzielnic: Żoliborza, Mokotowa oraz Śródmieścia. Większość sił niemieckich naciera teraz na Mokotów. Według oficjalnych danych Dowództwa Warszawskiego Korpusu Armii Krajowej łączna liczba wojsk powstańczych w Warszawie wynosiła ponad 32 tysiące.
Mokotów jest teraz głównym celem wojsk antypowstańczych, od poranka trwają generalne natarcia niemieckie na tę dzielnicę. Ataki piechoty są wspomagane przez artylerię, lotnictwo oraz jednostki pancerne. W wyniku ataków Niemcom udaje się opanować Królikarnię, zniszczyć wysunięta placówkę powstańczą przy Puławskiej i dotrzeć do ulicy Ksawerów. Odrzucony został jednak szturm na szkołę przy Woronicza 6/8. Nocna kontrofensywa wojsk Armii Krajowej w celu odzyskania utraconego pola okazuje się być niepowodzeniem. Na wschodzie jednostki wycofują się na linię ulicy Konduktorskiej. Na zachodzie żołnierze mjr Witolda Obarskiego-Białynowicza "Redy" odpierają natarcia na aleję Niepodległości – na reduty "Alkazar" na rogu Odyńca (nr 55) i "Westerplatte" na rogu Ursynowskiej. Inne ataki nie przynoszą zmian w posiadaniu, obie strony ponoszą jedynie spore straty w ludziach.
W Śródmieściu i na Żoliborzu walki nie przynoszą większych zmian w posiadaniu.