Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Siekierki-Sanktuarium (3)

Sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży

Gościniec (na Warszawikię)

Ulica Gościniec, w tle sanktuarium

Bartycka

Ulica Bartycka

Bluszczańska 2014

Ulica Bluszczańska

Daktylowa

Ulica Daktylowa, kolonia Dorożkarzy

Polska-kapliczka

Kapliczka przy ul. Polskiej

Nadrzeczna (dwór, tablica Korzenie Siekierek)

Tablica "Korzenie Siekierek" w miejscu, gdzie mieścił się dwór, ul. Nadrzeczna

Siekierki – dawna wieś, współcześnie osiedle i obszar MSI położony we wschodniej części Mokotowa, w rejonie ulic Gościniec, Siekierkowskiej, Gwintowej i Polskiej.

Osada położona na Kępie Bełk, między Solcem a Czerniakowem, nad Wilanówką, wzmiankowana była w źródłach już w XVI wieku, choć jej korzenie mogą sięgać nawet XIII-wiecznej wsi Czarnów (Czarnowo). W XVII wieku osada stała się własnością Stanisława Herakliusza Lubomirskiego, który wystawił tu pawilon rozrywkowy, a w XVIII wieku tereny te wydzierżawił August II Mocny pod tereny łowieckie. W 1775 roku było tutaj 27 gospodarstw chłopskich.

W 1827 roku Siekierki dzieliły się na dwie niezależne osady, jedna liczyła 77 mieszkańców w 10 domach (Siekierki Małe – Północne), a druga 122 mieszkańców w 20 domach (Siekierki Duże – Południowe) – obie wchodziły w skład dóbr Czerniaków. W 1884 roku folwark siekierkowski posiadał 216 mórg łąk, 218 mórg pastwisk, 35 mórg lasu oraz 74 morgi nieużytków, a w 1889 roku osada liczyła 147 mieszkańców w części A oraz 221 w części B. Należała do gminy Mokotów i parafii Wilanów. W 1916 roku Siekierki zostały włączone w granice Warszawy, a w 1926 roku wzdłuż Wisły wybudowano wał przeciwpowodziowy, który z jednej strony oddalił zagrożenie powodziowe, ale z drugiej strony odciął dopływ płynącej przez Siekierki Wilanówki.

W 1934 roku Siekierkom bardzo zagroziła wysoka woda na Wiśle, jednak szczęśliwie nie przerwała ona wałów, zaś w 1935 na zachód od Siekierek znalazła się tzw. Kolonia Dorożkarzy. Siekierki były położone na uboczu miasta, były biedne i zaniedbane, a rodziny żyły z uprawy roli, piaskarstwa oraz wyplatania wiklinowych koszy. Nie było żadnej biblioteki, a jedna szkoła znajdowała się w starym, carskim budynku na rogu ul. Gościniec i ul. Siekierkowskiej. Dopiero prezydentura Stefana Starzyńskiego przyniosła Siekierkom inwestycje – w 1937 roku wybudowano nowy gmach szkolny przy ul. Gościniec 53. Ponadto zaczęto opracowywać plany wybudowania na Siekierkach, na terenie zajmującym około 160 hektarów, rozległego kompleksu sportowego z prawdziwego zdarzenia ze stadionem olimpijskim oraz torem regatowym. Realizację projektów na zawsze przekreślił wybuch II wojny światowej.

Podczas niemieckiej okupacji, dnia 3 maja 1943 roku, w rejonie ul. Gwintowej doszło do objawienia maryjnego – Matka Boska ukazała się przy rosnącej tutaj wiśni dwunastoletniej Władzi Papis i pojawiała się następnie przez pół roku coraz większej liczbie wiernych, dając mieszkańcom wiarę na przetrwanie trudnych czasów. Tragiczne wydarzenia przyniosło jednak powstanie warszawskie23 sierpnia stacjonujący w gmachu szkolnym oddział niemiecki nakazał mieszkańcom zebranie się w tym budynku, a zgromadzonych tam 120 osób odprowadzono na al. Szucha i w większości rozstrzelano. Następnie rozpoczęto systematyczne podpalanie osiedla, większość budynków (w tym dwór i folwark) uległo zniszczeniu, a wielu mieszkańców zginęło lub zostało straconych.

W 1946 roku w miejscu objawień wystawiono kapliczkę (wielokrotnie rozbudowywaną), powracający mieszkańcy zaczęli też odbudowę swoich domów. Nie najlepszą sytuację pogorszyło wprowadzenie Dekretu Bieruta, gdyż na jego mocy ograniczono mieszkańcom możliwość odbudowy, rozbudowy oraz budowy nowych domów. Jednocześnie Siekierki znalazły się na uboczu inwestycji infrastrukturalnych i mieszkaniowych, teren dawnego folwarku zajęły ogródki działkowe. W 1948 roku na osiedle wzdłuż ul. Bartyckiej dotarły miejskie autobusy linii 108. W 1961 roku na południe od osiedla wybudowano Elektrociepłownię Siekierki. Siekierki zamieszkiwały wówczas około 3 tysiące osób, a jak pisał Olgierd Budrewicz: Siekierki składają się z kilku garści czerwonych domków, rozrzuconych po polach i łąkach, niekiedy powiązanych czymś w rodzaju drogi. Są one siołem w postaci chemicznie czystej, ich ludność zajmuje się na ogół uprawianiem gospodarstw małorolnych, hodowlą krów oraz podobnie użyteczną robotą.

Sytuacja zaczęła się zmieniać dopiero w latach 90. XX wieku, kiedy to po zmianie ustrojowej zaczęło rozwijać się budownictwo mieszkaniowe oraz większe inwestycje. W latach 1994-1999 w miejscu objawień wybudowano sanktuarium Matki Bożej Nauczycielki Młodzieży, a w latach 2000-2002 wybudowana została Trasa Siekierkowska. Liczne wolne przestrzenie zaczęły być z wolna zabudowywane nowymi domami oraz budynkami mieszkalnymi, szczególnie w rejonie ul. Bartyckiej i ul. Bluszczańskiej. W 2000 roku zaczął funkcjonować także ośrodek działań artystycznych "Dorożkarnia", działający na rzecz integracji mieszkańców Siekierek.

Od Siekierek swoją nazwę wzięła ulica Siekierkowska, Trasa Siekierkowska oraz Most Siekierkowski. Po historii osiedla oprowadza także trasa "Korzenie Siekierek" oraz strona internetowa o tej samej nazwie.

Plany na przyszłość[]

Istnieją plany utworzenia na Siekierkach Warszawskiego Parku Technologicznego, który miał zająć obszar 46 hektarów. Park miał powstać planowo do 2015 roku, miała do niego biec linia tramwajowa, jednak później zrezygnowano z tej inwestycji.

Linki zewnętrzne[]


Advertisement