Ulica Świętej Barbary – długa na 350 metrów ulica położona w obszarze Miejskiego Systemu Informacji Śródmieście Południowe w dzielnicy Śródmieście. Biegnie od ul. Poznańskiej do ul. Nowogrodzkiej. Jest jednokierunkowa.
Pierwotnie w miejscu przebiegu ulicy znajdował się pierwszy warszawski cmentarz poza miastem, tzw. Cmentarz Świętokrzyski. Powstał on w 1781 roku, a w 1783 roku powstała kaplica św. Barbary. Z powodu niedostatku miejsca zamknięto go w 1836 roku. Niszczejący w latach 50. i 60. XIX wieku teren został uporządkowany w 1881 roku, wszystkie szczątki usunięto. W latach 1883-1886 wybudowano kościół parafialny św. Piotra i Pawła. Z tego też okresu najpewniej pochodzi uliczka – pierwotnie była ślepa, połączono ją z Nowogrodzką w latach 60. XX wieku.
Patronką ulicy jest święta Barbara, męczennica z IV wieku, patronka górników, ludwisarzy oraz dobrej śmierci, jedna z Czternastu Świętych Wspomożycieli, która jest jednocześnie patronką pobliskiej parafii.
Ulica rozpoczyna swój bieg skrzyżowaniem z Poznańską, po czym kieruje się na zachód, a potem na północ. Nie ma żadnej przecznicy, a kończy się skrzyżowaniem z Nowogrodzką. Ulica jest jednokierunkowa w kierunku zachodnim.
Otoczenie[]
Obiekty położone przy ulicy to:
- św. Barbary 1 – Centrala Biura Studiów i Projektów Budownictwa Przemysłowego
- św. Barbary 4 – Gmach dawnego Gimnazjum i Liceum im. M. Konopnickiej, dziś Centrum Usług Koncesjonowanych oraz Centrum Zarządzania Kadrami Poczty Polskiej
- św. Barbary 6/8 – przychodnia
- Kościół św. Piotra i Pawła w parafii św. Barbary