Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy ulicy na Mokotowie, Ochocie i we Włochach. Zobacz też: Żwirki i Wigury (przystanek kolejowy), Ulica Żwirki oraz Ulica Wigury.

Zwirki i Wigury

Ulica Żwirki i Wigury widziana ze skrzyżowania z 1 Sierpnia

Lipowy Office Park ul

Lipowy Office Park

Ulica Żwirki i Wigury (1955-1959: Rokitnicka) - ulica o długości 5,8 kilometra biegnąca od portu lotniczego Warszawa-Okęcie im. Fryderyka Chopina do skrzyżowania z Wawelską. Ponadto fragment ulicy znajduje się także na Paluchu. Przebiega na pograniczu Mokotowa i Ochoty oraz przez Włochy.

Historia[]

Ulicę Żwirki i Wigury wymyślono jako drogę łączącą nowe lotnisko na Okęciu z lotniskiem na Polu Mokotowskim i centrum miasta. Miała ona zastąpić ulicę Pasteura, która początkowo prowadziła w kierunku lotniska. Budowę alei rozpoczęto po zwycięstwie Franciszka Żwirki i Stanisława Wigury w zawodach Challenge w 1932 roku, według projektu Antoniego Jawornickiego. W ciągu dwóch lat budowy wybudowano 5,5-kilometrową aleję pokrytą granitową kostką, wysadzoną szpalerem lip, ustawiono specjalnie zaprojektowane dla ulicy latarnie, wybudowano chodniki i ścieżkę rowerową. Aleję uroczyście otwarto 26 sierpnia 1934 roku na zawody lotnicze Challenge 1934, które dzięki zwycięstwie duetu Żwirko i Wigura w poprzedniej edycji odbyły się w Warszawie.

Międzywojenna aleja Żwirki i Wigury (status alei utraciła w okresie PRL-u) zaczynała się u zbiegu Wawelskiej, Uniwersyteckiej i Raszyńskiej, w miejscu, gdzie miał powstać plac Władysława IV. Biegnąc na południe, w kierunku lotniska, miała przecinać nowe arterie planowanej na Polu Mokotowskim dzielnicy im. marszałka Józefa Piłsudskiego. Kolejno byłyby to aleja Legionów, aleja Józefa Piłsudskiego (u zbiegu z nią miało powstać Pole Chwały wraz ze Świątynią Opatrzności Bożej), plac Bolesława Chrobrego i aleja Batorego. Dla zachowania szachownicowego układu ulic aleja Żwirki i Wigury mogłaby zostać skierowana w kierunku ulicy Pasteura. Dalej na południe aleja krzyżowała się z planowaną ulicą Pruszkowską, planowaną ulicą Korotyńskiego, ulicą Racławicką, Zbarską i Miłowodzką.

Podczas wojny ulica nosiła nazwę Strasse der Flieger (Lotników), natomiast w latach 1955-1959 roku nazwano ją Rokitnicką. Później tę nazwę nadano ulicy na Polu Mokotowskim. W 1964 roku ulicę poszerzono zgodnie z pierwotnym projektem i wyasfaltowano. W 1967 roku w zbiegu z Wawelską odsłonięto odtworzony Pomnik Lotnika. Przed 1970 rokiem, w związku z rozbudową lotniska "Okęcie" zlikwidowano odcinek ulicy między 17 Stycznia a Paluchem, wybudowano za to nową drogę do nowego terminala lotniczego. W 1988 roku przebudowano północny odcinek ulicy, przenosząc drogę w kierunku centrum bardziej na wschód, by ruch wpadł z ulicę Krzyckiego.

Żwirki i Wigury (tablica z nazwą ulicy MSI)

Tablica z nazwą ulicy

Współcześnie toczą się dyskusje o zmianie charakteru Żwirki i Wigury z ulicy na aleję, bądź nawet Aleje. Dążą to tego niektórzy mieszkańcy ulicy argumentując, że w okresie międzywojennym była to właśnie aleja Żwirki i Wigury[1]. Choć nie zapadły jeszcze konkretne uchwały rady m.st. Warszawy, w niektórych dokumentach stosowany jest już zapis "aleja Żwirki i Wigury", a na ortofotomapie Warszawy zastosowano nawet zapis "Aleje Żwirki i Wigury" (później poprawiony). W terenie jednak wszystkie tablice MSI zawierają informację "ulica Żwirki i Wigury".

Patroni[]

Patronem ulicy są Franciszek Żwirko oraz Stanisław Wigura, znani oraz popularni w okresie międzywojennymi polscy lotnicy, Wigura był ponadto konstruktorem lotniczym. Zwyciężyli oni podczas zawodów lotniczych Challenge 1932 w Berlinie, a niespełna miesiąc później zginęli w katastrofie swojego samolotu pod Cierlickiem Górnym koło Cieszyna. Zostali pochowani na Cmentarzu Powązkowskim.

Przebieg[]

Luzyce

Skwer Bazy Lotniczej Łużyce, u zbiegu z 17 Stycznia

Żwirki i Wigury nr 18

Business Garden

Hotel Courtyard by Marriott

Hotel Courtyard by Marriott

Ulica Żwirki i Wigury podzielona jest na dwie części, znajdujące się po dwóch stronach portu lotniczego Okęcie. Południowy fragment jest bardzo krótki i ślepy, a jedyna ulica z jaką się krzyżuje to ulica Paluch. Drugi fragment rozpoczyna się przed terminalem A portu lotniczego im. Fryderyka Chopina, po czym kieruje się na północ. Dokładny przebieg trasy przedstawiony jest poniżej:

Dalsza jazda w kierunku placu Zawiszy odbywa się ulicą Krzyckiego, powrotny wjazd na Żwirki i Wigury jest możliwy ulicą Raszyńską. Wynika to z niewystarczającej szerokości obu ulic w Kolonii Lubeckiego, przez co ruch skierowano na dwie równoległe, jednokierunkowe ulice. Taki układ obowiązuje od 1988 roku.

W trakcie Euro 2012 na całej długości ul. Żwirki i Wigury działał buspas, w latach 2015-2016 ma też powstać ścieżka rowerowa.

Obiekty[]

<place lat="52.19208400" lon="20.98150530" />

Żwirki i Wigury (budynek nr 41)

Kamienica (nr 41)

Żwirki i Wigury (nr 101, budowa)

Centrum Nauk Biologiczno-Chemicznych (nr 101) – w budowie

Żwirki i Wigury (budynek nr 105) 2

Gmach d. Admiralicji (nr 105)

Najważniejsze obiekty umiejscowione przy ul. Żwirki i Wigury to:

Przypisy[]

Linki zewnętrzne[]

Advertisement