Warszawikia

CZYTAJ WIĘCEJ

Warszawikia
Warszawikia
Advertisement
Ujednoznacznienie
Ten artykuł dotyczy ulicy na Woli. Zobacz też: Zespół przystankowy Żytnia i Ulica Żytnia w Wesołej.

Ulica Żytnia – ulica położona na Woli, która biegnie od ul. Żelaznej do ul. Sokołowskiej

Historia[]

Żytnia

Ulica Żytnia (rejon ul. Okopowej)

Ulica była pierwotnie drogą narolną między terenami Starej Warszawy oraz sióstr brygidek z Nowolipia, oficjalną nazwę uzyskała w 1770 roku – zaczerpnięto ją od żyta, zboża, które tu uprawiano. W XVIII wieku stało tu dziewięć domów. Po likwidacji Okopów Lubomirskiego ulica została uregulowana, a działki rozparcelowane – zaczęto na nich budować pierwsze, biedne kamienice. Na początku XX wieku biegła jedynie do ul. Młynarskiej.

W 1924 roku ulicę przedłużono na zachód do Tyszkiewicza (początkowo pod roboczą nazwą Nowożytnia). W latach 30. XX wieku w rejonie ul. Płockiej swoją siedzibę miała polskokatolicka parafia Zbawiciela Świata (jeszcze do lat 60. XX wieku wracał projekt wybudowania w tym miejscu katedry). W 1939 roku ulica rozpoczynała swój bieg u zbiegu z Żelazną i Nowolipkami, po czym kierowała się na zachód, krzyżując się kolejno z ulicami: Wolność, Wronią, Okopową, Gibalskiego, Karolkową, Młynarską i Szlenkierów, by zakończyć się u zbiegu z ul. Tyszkiewicza. W planach było przedłużenie ulicy na zachód, przez Zbożową i Płocką do (zależnie od planu) Gostyńskiej lub Górczewskiej.

Podczas powstania warszawskiego toczyły się tutaj ciężki walki, prowadzone przez zgrupowanie "Parasol", została także uwieczniona w tekście powstańczej piosenki Pałacyk Michla. Zabudowa została w znacznym stopniu zniszczona podczas II wojny światowej. W 1949 roku na rogu ul. Okopowej powstał dworzec autobusowy (istniał do 1980 roku), a w latach 50. i 60. XX wieku otoczenie ulicy zabudowano osiedlami Muranów i Młynów. W 1956 roku ulica została przedłużona do ul. Sokołowskiej. W latach 90. XX wieku zabudowano teren dawnego dworca autobusowego (w rejonie ul. Okopowej), a w przyszłości, po schowaniu ul. Okopowej w tunelu, na uwolnionym miejscu ma powstać nowa przecznica (26/27 KD) oraz zabudowa mieszkalno-usługowa.

Dawniej nazwę Żytnia nosiła także ulica Żywiecka w Ursusie oraz ulica Mielnicka na Bukowie. Ponadto część ulicy wyłożona jest nawierzchnią z klinkieru.

Przebieg[]

Ulica rozpoczyna swój bieg na skrzyżowaniu z ul. Żelazną i ul. Nowolipki, po czym kieruje się na zachód, krzyżując się kolejno z ulicami: Wolność, Skwer Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Okopową, E. Gibalskiego, Karolkową, Młynarską, Szlenkierów, Leonarda, E. Tyszkiewicza, Płocką i Syreny, by zakończyć się u zbiegu z ul. Sokołowską.

Otoczenie[]

Żytnia, Wolność (krzyż przydrożny)

Kapliczka na rogu ul. Wolność

Żytnia (nr 52)

Kamienica (nr 52)

Przy ul. Żytniej znajdują się współcześnie następujące obiekty:

Spośród nieistniejących obiektów należy wymienić przede wszystkim dawne zakłady przemysłowe: fabrykę kawy "Pluton" M. Tarasiewicz i s-ka (nr 10), zakłady W. Paschalskiego (nr 15/17) oraz fabrykę wag Weber, Dähne & Comp” (nr 21). Ponadto pod numerem 36 znajdował się dom starców. W miejscu zakładów Paschalskiego po wojnie działał dworzec autobusowy, z którego do dzisiaj zachował się fragment ogrodzenia.

Advertisement