Kondukt pogrzebowy na ulicy, lata 30. XX wieku
Ulica Białołęcka (dawniej Droga Białołęcka) – ulica położona na Białołęce w rejonach MSI Brzeziny i Kobiałka. Pełni obecnie rolę strategicznej arterii wschodniej części Białołęki, chociaż ma tylko jeden pas jezdni w każdą ze stron. Zaczyna się przy ul. Artyleryjskiej i biegnie na północ po linii łamanej do ul. Kobiałka.
Ulica powstała w XIX wieku lub wcześniej pełniąc funkcję traktu między Bródnem a Białołęką. Posiadała ona dużo dłuższy - bo aż 9-kilometrowy - bieg i zaczynała się przy Cmentarzu Bródnowskim, szła w ciągu obecnej ul. Wysockiego na północ, przy ul. Bartniczej odbijała w kierunku północno-wschodnim, przecinając się m.in. z ul. Kondratowicza i ul. Toruńską aby kontynuować według obecnego biegu. Widoczna jest na mapie Kaliksta Witkowskiego z 1856 roku jako "droga do wsi Białołęka".
Ulica była dawniej główną ulicą Nowego Bródna, a jego centrum stanowił Kościół Matki Boski Różańcowej przy skrzyżowaniu Białołęckiej i Bartniczej. W tym miejscu władze miejskie planowały wytyczenie przed kościołem i obok szkoły sporego placu miejskiego. Do 1911 roku większość zabudowy stanowiła zabudowa drewniana, bowiem Bródno leżało na przedpolu fortowym i zakazywano budowy budynków murowanych.
Od 28 września 1924 roku Białołęcką kursował tramwaj - jako pierwszy wyruszyła tędy linia 21. Jej ówczesna trasa biegła ul. Odrowąża, dalej Białołęcką (dzisiejsza Wysockiego), na północny wschód dalej Białołęcką i ulicę Poborzańską do ul. Wysockiego i pętli Pelcowizna. W 1938 roku po przebiciu ul. Wysockiego linię tramwajową poprowadzono tamtędy zamiast ukośnym fragmentem Białołęckiej.
Przebieg dawnej ulicy Białołęckiej na Bródnie - kolorem zielonym oznaczono fragment istniejący
W 1939 roku ulica rozpoczynała swój bieg u zbiegu z ul. Budowlaną i ul. Odrowąża, po czym biegła na północ, krzyżując kolejno z ulicami: Siedzibną, Palestyńską, Julianowską, Syrokomli, Nadwiślańską, Kiejstuta, Bartniczą, następnie kierowała się na północny wschód i krzyżowała kolejno z ulicami: Kmieca, Żytomierską, Oknicką, Jastrzębską, Poborzańską, Zagraniczną, Ogińskiego, Kurpiowską, Baryczków, Myszyniecką, Jarosławską, Świętego Hieronima, Liwską, Majową, Bazyliańską i Kondratowicza, aby pobiec dalej przez Stefanówkę i Aleksandrów poza granicę miasta.
Zabudowa części znajdującej się wówczas w granicach miasta uległa znacznym zniszczeniom podczas II wojny światowej (znaczna część już w 1939 roku). W 1951 i 1977 roku włączono do Warszawy kolejne części terenów z traktem Bródno-Białołęka i nadano mu nazwę "Białołęcka", a w 1961 roku przez ulicę na nowo przyłączone tereny skierowano linię autobusową 145.
.jpg){kind=link}
Ostatni istniejący fragment dawnej ul. Białołęckiej - ul. Ogińskiego
Widok na ulicę w rejonie ul. Myszynieckiej, lata 70. XX wieku
W związku z budową osiedla Bródno w 1970 roku zlikwidowano odcinek ulicy od Suwalskiej do Toruńskiej, a w 1971 roku od Bazyliańskiej do Suwalskiej. 17 października 1971 roku zlikwidowano torowisko tramwajowe w ulicy, a odcinek ulicy po którym biegły tory, od Budowlanej do Bartniczej, w 1974 roku utracił swoją nazwę na rzecz ul. Wysockiego. W 1974 roku zlikwidowano też odcinek ulicy od Krakusa do Bazyliańskiej, a w 1975 roku nazwa "Białołęcka" zniknęła z mapy Bródna zastąpiona przez Ogińskiego. Ok. 1988 roku nastąpiła ostatnia likwidacji dawnego fragmentu Białołęckiej - od Poborzańskiej do Wysockiego. Dziś jedyną pozostałością dawnego przebiegu Białołęckiej na Bródnie jest krótki, 300-metrowy odcinek ulicy Ogińskiego.
Obecnie stan nawierzchni ulicy na Białołęce jest katastrofalny, lecz w 2025 ma zostać przeprowadzony remont generalny wraz z przebudową kanalizacji, wytyczeniem nowych chodników, ścieżek rowerowych, stacji Veturilo, przebudową skrzyżowań oraz zbudowaniem łącznika między ul. Łabiszyńską i ul. Gryfitów. W rejonie skrzyżowania z ul. Wielkiego Dębu ma powstać szkoła podstawowa.
Otoczenie[]
Obiekty niegdyś znajdujące się przy ulicy:
- Białołęcka 15 – sklep kolonialny Adama Sowińskiego
- Białołęcka 30 – skład apteczny Jana Matkowskiego i sklep spożywczy Walentego Matkowskiego
- Białołęcka 38 – Kościół Matki Bożej Różańcowej w Warszawie (obecnie Wysockiego 8)
- Białołęcka 50 – sklep galanteryjno-konfekcyjny Ryszarda Bursztyna
- Białołęcka 51 – kino Klub
- Białołęcka 59 – urząd pocztowy
Ważniejsze obiekty obecnie znajdujące się przy ulicy:
- Białołęcka 222 – CH Białołęcka
- Białołęcka 370 – pętla autobusowa Białołęka-Kanał
- rejon ul. Ketlinga – pętla autobusowa Brzeziny
Przebieg[]
Dawny bruk wystający spod zniszczonej warstwy asfaltu
Ulica rozpoczyna swój bieg u zbiegu z ul. Artyleryjską, po czym biegnie na północ, krzyżując kolejno z ulicami: Kopijników, Kuszników, Zasieki, Stębarską, Gryfitów, Toporczyków, Wielkiego Dębu, Włodkowica, Wiśniowy Sad, Danusi, Przykoszarową, następnie kieruje się na wschód, gdzie krzyżuje z ul. Juranda ze Spychowa, i ponownie na północ, krzyżując kolejno z ulicami: Przyjazną, Zbożową, Przydrożną, Dobka z Oleśnicy, mostem nad Kanałem Żerańskim, ul. Brzeziny, Małego Rycerza, Rzędzianą, Ketlinga, Oleńki, omija zabudowania przemysłowe i krzyżuje ze Zdziarską aby zakończyć bieg na skrzyżowaniu z ul. Kobiałka i Bobrową.
Odcinek od południowego krańca do mostu przez Kanał Żerański na wysokości ul. Cieślewskich (być może także dalej do pętli autobusowej Brzeziny) był niegdyś wyłożony brukiem z kamienia polnego (tzw. "kocie łby"). Obecnie jest wylany asfaltem na odcinku od ul. Artyleryjskiej do ul. Zdziarskiej. Dalszy odcinek do ul. Kobiałka, biegnący nad Kanałem Żerańskim, ma nawierzchnię piaskową.
Galeria[]
