Ulica Antoniego Edwarda Odyńca – ulica położona na Górnym Mokotowie, która biegnie od ul. Puławskiej do ul. Wołoskiej. Patronem ulicy jest Antoni Edward Odyniec, poeta, pamiętnikarz i tłumacz.
Historia[]
Ulica powstała pod koniec XIX wieku jako droga forteczna łącząca fort M "Mokotów" z fortem M-Tsche "Odyńca", który znajdował się w miejscu dzisiejszej ul. Czeczota. W 1916 roku znalazła się w granicach Warszawy, a w 1926 roku otrzymała za patrona Antoniego Odyńca. Pierwsza zabudowa pojawiła się w rejonie ul. Czeczota, w miejscu dawnego fortu, w 1935 ulica sięgała jedynie od Puławskiej do przyszłej al. Niepodległości. Wtedy też u zbiegu z ul. Puławską powstała tymczasowa stacja końcowa kolejki grójeckiej, którą jednak wkrótce stąd przeniesiono dalej na południe. Kamienice powstały w II połowie lat 30. XX wieku, wybudowano także przedłużenie do ul. Wołoskiej.
W 1939 roku ulica rozpoczynała się u zbiegu z ul. Puławską i ul. Okolską, po czym biegła na zachód krzyżując się kolejno z ulicami Tyniecką, Kazimierzowską, Krasickiego, dwukrotnie Czeczota, al. Niepodległości (tu miał powstać plac Niepodległości), planowaną Promienistych, planowaną Kitowicza (na niektórych planach), planowaną Pola, planowaną Łowicką, planowaną Rzewuskiego, Pyrską, planowaną Bachmacką, planowaną Kajakową i planowaną Baboszewską, by zakończyć się u zbiegu z ul. Wołoską.
Zabudowa została nieznacznie uszkodzona podczas II wojny światowej, najbardziej zniszczone zostały kamienice w rejonie al. Niepodległości i ul. Puławskiej, które jednak odbudowano. W 1949 roku wzdłuż ulicy zaczęły kursować trolejbusy (do 1970 roku), a w 1960 roku ulica została przebudowana. Zabudowano także zachodnią część ulicy aż do ul. Wołoskiej, gdzie powstało osiedle Wierzbno. Od tego czasu otoczenie ul. Odyńca nie uległo większym zmianom.
Przebieg[]
Ulica rozpoczyna swój bieg od skrzyżowania z ul. Puławską i ul. Okolską, po czym biegnie na zachód krzyżując się kolejno z ulicami: Tyniecką, Kazimierzowską, Krasickiego, dwukrotnie Czeczota, al. Niepodległości, al. Promienistych, Joliot-Curie, Tagore'a, Bachmacką i Baboszewską, by zakończyć się u zbiegu z ul. Wołoską i ul. Racławicką.
Otoczenie[]
Wzdłuż południowej pierzei ulicy Odyńca znajdują się budynki mieszkalne: na wschodnim odcinku są to kamienice i domy z lat 30. XX wieku (nr 1a, nr 7, nr 9, nr 11, nr 13, nr 15, nr 17, nr 19, nr 21, nr 23, nr 23a, nr 27, nr 29, nr 31, nr 33, nr 35, nr 37, nr 39, nr 41/43, nr 45, nr 47, nr 49, nr 51, nr 53 i nr 55), natomiast na zachodnim odcinku bloki mieszkalne, głównie z lat 50. XX wieku. W budynku przy Odyńca 61 znajduje się przedszkole nr 193. Północną pierzeję zajmują natomiast tereny zielone: Park Dreszera oraz Ogródki Działkowe Odyńca.
Na kamienicy nr 55 na rogu al. Niepodległości znajduje się tablica upamiętniająca fakt, że w tym miejscu podczas powstania warszawskiego powstańcy stawiali długotrwały opór okupantowi hitlerowskiemu, a w walce zginęło wielu obrońców. Kamienica wraz z pobliskim budynkiem przy al. Niepodległości 74a stanowiła tzw. redutę Alkazar.