Ulica Przechodnia – ulica położona w Śródmieściu. Rozpoczyna swój bieg u zbiegu z placem Bankowym i ul. Elektoralną, po czym idzie na południe i kończy się u zbiegu z placem Żelaznej Bramy i ul. Ptasią.
Powstała w XVII wieku jako ulica jurydyki Wielopole. W 1794 włączono ją do Warszawy wraz z całą jurydyką. W XIX wieku była już handlową ulicą, zabudowaną klasycystycznymi kamienicami, zdominowaną przez Żydów. W XX wieku, w czasach przedwojennych, stała się ważną komunikacyjnie ulicą, przy okazji uruchomienia sieci tramwajów elektrycznych.[1] Jako pierwsza pojechała tędy, już 20 czerwca 1908 roku, linia 5. Wszystko jednak zmieniła wojna. W 1944 roku kamienice na ulicy Przechodniej zostały spalone i choć nadawały się do odbudowy, zdecydowano się je rozebrać. Doprowadzenie ul. Marszałkowskiej do placu Bankowego również ostatecznie odebrało jej komunikacyjną rolę.
Obecnie do ul. Przechodniej przypisany jest jedynie jeden budynek mieszkalny Osiedla Za Żelazną Bramą – nr 2 – lecz przylegają do niej również zabudowania ul. Ptasiej, czy XVII Liceum Ogólnokształcące im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego.
Galeria[]
