.JPG){kind=link}
Krzyż przydrożny
Ulica Szeligowska – droga na Chrzanowie, łącząca ul. Lazurową z granicą miasta i dalej wsią Szeligi.
Przebieg[]
Ulica podzielona jest na dwa fragmenty. Pierwszy odchodzi na północ od ul. Połczyńskiej by zakończyć się na Lazurowej, która przerywa jej bieg nie krzyżując z nią od otwarcia po przebudowie w 2016 roku. Drugi odcinek biegnie od skrzyżowania z ul. Lazurową i ul. Sterniczą na zachód i w rejonie skrzyżowania z ulicami Moździerzy i Kopalnianą kieruje się na północny zachód. Następnie krzyżuje z ul. Rayskiego, następnie z drogami serwisowymi po obu stronach Trasy Powązki-Konotopa aby zakończyć się na granicy miasta. Jej przedłużeniem jest ulica Szeligowska we wsi Szeligi w gminie Ożarów Mazowiecki.
Historia[]
Droga w tym miejscu pojawia się już na rosyjskiej mapie okolic Warszawy z 1836 roku[1], jako główna droga wsi Chrzanów.
Przebieg ulicy nie zmieniał się aż do otwarcia odcinka ul. Lazurowej od ul. Szeligowskiej do Połczyńskiej w 2016 roku - od tamtego czasu ulica jest podzielona na dwie części, z czego na wschodnią wjazd możliwy jest tylko od strony ul. Połczyńskiej - z drugiej strony jest ona zakończona ślepym zaułkiem nie krzyżując z ul. Lazurową. Od tamtego czasu odcinek wschodni stał się jedynie ulicą dojazdową do domów przy ulicy, a funkcję dojazdu do ul. Lazurowej, który pełniła wcześniej ulica Szeligowska, przejął nowy odcinek ul. Lazurowej.
Nazwa[]
Nazwa ulicy, nadana w 1960 r., odnosi się do nazwy miejscowości Szeligi[2]. Do lat 60. nosiła nazwę Sienkiewicza[3] (por. ulica Sienkiewicza w Śródmieściu i ulica Sienkiewicza w Wesołej).
Otoczenie[]
Ważniejsze obiekty:
- nr 5 – filia Urzędu Pocztowego Warszawa 37
- na wysokości numeru 45 - krzyż przydrożny
- w przyszłości stacja Chrzanów linii M2 metra
Przypisy
- ↑ Карта Окрестностей Варшавы (arkusz 2), Warszawa 1860, dostępna w zbiorach Archiwum Map WIG. Dostęp 5 czerwca 2015 r.
- ↑ Handke, Kwiryna, Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa, Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 263. ISBN 83-86619-97X
- ↑ Plan Warszawy z 1959 r., PPWK, wyd. 2., dostępny w serwisie Trasbus. Dostęp 5 czerwca 2015 r.