Ulica Waryńskiego

Ulica Ludwika Waryńskiego (robocza nazwa Nowomarszałkowska) – ulica na Mokotowie i w Śródmieściu.

Historia[]

Ulica Waryńskiego powstała dopiero po II wojnie światowej i została wytyczona pomiędzy zrujnowanymi kamienicami na Śniadeckich, Nowowiejskiej, Jaworzyńskiej oraz Polnej jako część założenia Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej – jej zadaniem miało być odciążenie zatłoczonej ul. Marszałkowskiej, która na odcinku od pl. Unii Lubelskiej do budowanego wtedy pl. Konstytucji zachowała przedwojenną szerokość.

Ulicę budowano w dwóch etapach – pierwszym w latach 1950–1952 między Nowowiejską a pl. Konstytucji oraz drugim w latach 1966–1967 między Puławską a Nowowiejską, a została tak zaprojektowana, by wyburzyć jak najmniej zabudowań – rozbiórce uległy jedynie dwie kamienice przy Jaworzyńskiej 13 oraz 15. Mniej więcej w tym okresie powstały domy studenckie Riviera oraz Mikrus. Co ciekawe, odcinek ulicy między Puławską a Polną pokrywa się z międzywojenną proponowaną aleją marszałka Edwarda Śmigłego-Rydza.

Kolejnym etapem kształtowania współczesnego wyglądu ulicy Waryńskiego była budowa dwupoziomowego skrzyżowania z Trasą Łazienkowską, nazwanego później rondem Jazdy Polskiej. W 1994 roku odsłonięto przy nim Pomnik Tysiąclecia Jazdy Polskiej. Przez długi czas ulica była jednokierunkowa w stronę Mokotowa (gdyż w drugą stronę ruch odbywał się Marszałkowską), jednak ostatecznie dobudowano także pas w kierunku centrum, które oddanie do użytku nastąpiło 30 lipca 2002 roku. Dziś ulica to posiada dwie jezdnie po trzy pasy ruchu, w listopadzie 2013 roku zaczęła się budowa ścieżki rowerowej wzdłuż ulicy.

Patron[]

Patronem ulicy jest Ludwik Waryński, polski działacz i ideolog ruchu socjalistycznego. Podejmowane próby zmiany nazwy ulicy kończyły się jak dotychczas sprzeciwem mieszkańców Warszawy.