Ulica Jana Pawła Woronicza – ulica o długości 3 200 metrów, położona na Mokotowie, łącząca ulicę Puławską z ulicą Żwirki i Wigury. Odbywa się nią ruch autobusowy oraz tramwajowy, natomiast pod skrzyżowaniem z aleją Niepodległości znajduje się stacja metra Wierzbno.
Historia[]
Ulica Woronicza zaplanowana została w okresie międzywojennym jako jedna z ulic południowego Mokotowa, a dokładniej rozbudowującego się wówczas Wierzbna i Ksawerowa. Nie miała to być jednak ważna arteria, taką funkcję miały mieć równoległe ulice Naruszewicza oraz Wężyka. Planowo ulica Woronicza miała zaczynać się skrzyżowaniem z Puławską, po czym kierować się na zachód, by zakończyć się ślepo zaraz za skrzyżowaniem z Rzewuskiego (to skrzyżowanie znalazłoby się na terenie dzisiejszych zabudowań Telewizji Polskiej.
Przed wojną zdążono jedynie wybudować krótki odcinek ulicy od Puławskiej do Tynieckiej, przy ulicy znalazły się jedynie kamienica nr 4, budynek szkoły nr 6/8 oraz dwa domy pod numerami 16 i 18. Tylko ten ostatni został zniszczony podczas wojny i nigdy nie odbudowany, gmach szkolny był natomiast podczas powstania warszawskiego redutą broniąca powstańczego Mokotowa od południa. Dom nr 16 także został wyburzony.
Do dzisiejszego stanu ulica Woronicza została przebudowana w latach 50. XX wieku, a 12 września 1955 roku otwarto linię tramwajową wzdłuż ulicy. Po raz pierwszy pojechała tamtędy linia 18. Równocześnie uruchomiono zajezdnię tramwajową "Mokotów". W latach 1960-1975 po północnej stronie wzniesiono osiedle Wierzbno, od 1963 roku po południowej budowano natomiast zabudowania Telewizji Polskiej. Zachodnia część stała się częścią Służewca Przemysłowego, który dziś zamiast charakteru przemysłowego zyskuje powoli charakter usługowy z licznymi biurowcami.
W marcu 2020 roku otwarto część ulicy od ul. Etiudy Rewolucyjnej do Żwirki i Wigury.
W planach jest przedłużenie ul. Woronicza wzdłuż linii kolei radomskiej.
Patron[]
Patronem ulicy jest Jan Paweł Woronicz, prymas Królestwa Polskiego, arcybiskup metropolita warszawski, biskup krakowski i polski poeta.
Przebieg[]
Ulica Woronicza (rejon ul. Bukietowej)
Ulica Jana Pawła Woronicza zorientowana jest w kierunku wschód-zachód, numery zaś rosną w stronę od Wisły. Ulica przebiega w następujący sposób:
- (skrzyżowanie) ul. Puławska
- (skrzyżowanie) ul. I. Krasickiego / ul. Wielicka
- (skrzyżowanie) al. Niepodległości
- (skrzyżowanie) ul. Z. Modzelewskiego
- (skrzyżowanie) ul. Bukietowa
- (skrzyżowanie) ul. F. Joliot-Curie / ul. Samochodowa
- (skrzyżowanie) ul. Wołoska
- (skrzyżowanie) ul. Marzanny
- (skrzyżowanie) ul. Bełska
- (skrzyżowanie) ul. Spartańska
- (skrzyżowanie) ul. J. Maklakiewicza / ul. Racjonalizacji
- (skrzyżowanie) ul. Etiudy Rewolucyjnej
- (skrzyżowanie) ul. Wyjazd
- (skrzyżowanie) ul. Białej Floty
- (skrzyżowanie) ul. Żwirki i Wigury
Obiekty[]
Nowy gmach Telewizji Polskiej (nr 17)
.JPG){kind=link}
Woronicza Qbik (nr 31)
Przy ulicy Woronicza znajdują się następujące obiekty:
- róg Puławskiej – Skwer Grupy AK "Granat"
- ul. Woronicza 4 – kamienica przedwojenna
- ul. Woronicza 6/8 – X Liceum Ogólnokształcące im. Królowej Jadwigi
- ul. Woronicza 16 – Budynek mieszkalny (w budowie), do 2012 roku znajdował się tutaj przedwojenny dom
- róg al. Niepodległości – stacja metra Wierzbno
- róg Modzelewskiego (nr 98) – Kościół Matki Bożej Anielskiej
- ul. Woronicza 17 – Zabudowania Telewizji Polskiej S.A.
- ul. Woronicza 19 – Dawna Zajezdnia Służby Zdrowia z garażem wielopoziomowym z 1958 roku
- ul. Woronicza 27 – Zakład Eksploatacji Tramwajów R-3 "Mokotów"
- ul. Woronicza 29 – Zajezdnia autobusowa R-1 "Woronicza"
- ul. Woronicza 31 – Woronicza Qbik
- ul. Woronicza 33 – Dabex sp. z o.o.
- ul. Woronicza 50 – Filia urzędu pocztowego nr 13
- róg Racjonalizacji – Woronicza Qbik ([1])
- ul. Woronicza 78 – Osiedle "Woronicza Park" ([2])
Ciekawostki[]
- Przy ul. Woronicza 6/8 (budynek X Liceum Ogólnokształcącego im. Królowej Jadwigi) mieści się tablica upamiętniająca powstanie warszawskie. W tym miejscu mieściły się w czasie okupacji niemieckiej koszary SS, miejsce ciężkich walk pułku Baszta. Budynek został zdobyty w dniu 2 sierpnia 1944, a w dniach 24 – 26 września 1944 miała miejsce bohaterska obrona placówki.