VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana – szkoła położona w dzielnicy Mokotów przy ul. Wiktorskiej. Dyrektorem szkoły jest dr Seweryn Szatkowski.
Historia szkoły sięga 1905 roku, przez co jest to jedną z najstarszych szkół w Warszawie
Historia[]
Historia szkoły sięga początków XX wieku, kiedy to Edward Świecimski otwiera we własnym domu przy ul. (Dolnej) Smolnej 3 szkołę dla chłopców. W tym samym czasie powstała również szkoła przy ulicy Żurawiej 49, którą zakładają Marian Rychłowski i Ignacy Radliński, mianując na dyrektora Tadeusza Sierzputowskiego. Patronem tej instytucji zostaje Tadeusz Kościuszko. Ze względu na dużą liczbę uczniów zostaje podjęta decyzja o połączeniu jej z istniejącą już placówką na Smolnej Dolnej, której to dyrektorem po przeprowadzce zostaje Marian Rychłowski. Od tego czasu szkoła jest jedną z najbardziej cenionych w całej Warszawie, ze względu na wysoki poziom nauczania.
W 1914 roku ze względu na działania zbrojne już 1 września szkoła zostaje przeniesiona do budynku przy Książęcej 4, a w opuszczonym budynku zostaje utworzony szpital wojskowy. W latach 1914-1918 stanowisko dyrektora, za zmobilizowanego do wojska Rychłowskiego, obejmuje Ksawery Prauss. Nowy dyrektor wspólnie z gronem nauczycielskim stara się utrzymać naukę w szkole na naprawdę wysokim poziomie. Była to jedna z niewielu placówek edukacyjnych, do których przyjmowano uczniów niezależnie od pochodzenia i majętności.
Już w 1919 roku Szkoła Realna Mariana Rychlowskiego została podporządkowana władzom polskim jako Państwowe VI Gimnazjum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana. Ufundowano wtedy sztandar, rozpoczęła legalne funkcjonowanie 1 WDH im. Romualda Traugutta. Dyrektorem był Józef Jaroszyński, który funkcje tę pełnił do 1939 roku.
W 1934 roku szkoła zostaje przeniesiona na Mokotów na ulicę Rakowiecką 23 i była ona jednym męskim liceum ogólnokształcącym w dzielnicy. Wybuch II Wojny Światowej zmusił dyrekcję do przeniesienia szkoły. Wynajęto część gmachu po Liceum Władysława Giżyckiego przy ulicy Puławskiej 113. Równocześnie prowadzono tajne komplety organizowane przez nauczycieli z Reytana.
Zmieniająca się sytuacja na frontach zmusiła Niemców do otworzenia w gmachu przy Puławskiej Szkoły Ogrodniczej, której dyrektorem zostaje Stanisław Ostrowski. Od tej pory uczniowie posiadali na legitymacjach wpis: "Priw. Gartnereihandwerkerschule von Władysław Giżycki Warschau Feidhernallee 113. Pryw. Szkoła Ogrodnicza I st. Władysława Giżyckiego. Puławska 113."
Po upadku powstania warszawskiego rozproszeni po całej Polsce uczniowie i nauczyciele gromadzą się na komplety min. w Grójcu i Piotrkowie Trybunalskim. Już w marcu 1945 powrócono do gmachu przy ulicy Rakowieckiej, gdzie pomimo braku wyposażenia rozpoczęto nauczanie pod przewodnictwem Stanisława Ostrowskiego, który równocześnie organizował filię szkoły im. Tadeusza Reytana w Skolimowie. Nie tylko Reytan uczył się w bezokiennych murach przy Rakowieckiej, równocześnie naukę tam rozpoczęły dziewczęta z żeńskiego gimnazjum im. Narcyzy Żmichowskiej. Po pewnym czasie "Żmichowska" przeniosła się do dawnej siedziby Szkoły Mazowieckiej przy ulicy Klonowej 16, lecz nie zakończyło to współpracy szkół. Ze względu na brak wyposażenia uczniowie obu szkół korzystali ze wspólnych pracowni i biblioteki, której księgozbiór w dużej części przetrwał wojnę.
Od 1 września 1953 roku dyrektorem szkoły zostaje Stanisław Wojciechowski, który to doprowadził do tego, że w 1958 roku Reytan przeniósł się do nowego gmachu przy ulicy Wiktorskiej 30/32. Starania nauczycieli w wyposażanie pracowni i organizację zajęć pozalekcyjnych oraz innowacyjny pomysł politechnizacji sprawiły, że Reytan stał się jedną z najbardziej cenionych szkół w całej Warszawie, a nawet i w Polsce.
Męskie liceum zmienia swoje oblicze na przełomie lat 1963 i 1964, kiedy to w budynku przy Wiktorskiej zaczynają się uczyć dziewczęta. Powstaje wtedy I Warszawska Drużyna Harcerek.
Sytuacja polityczna w latach 70. XX wieku oraz sprzeciw wobec nauczycieli i uczniów wobec niej oraz działalność opozycyjna spowodowały, że Reytan był pod szczególnym nadzorem Urzędu Bezpieczeństwa. W tym czasie wielu nauczycieli było internowanych, część z nich powróciła do pracy w szkole przy Wiktorskiej dopiero w 1989 roku.
W 2005 na stulecie istnienia szkoły zorganizowano zjazd absolwentów VI L.O.
Znani nauczyciele[]
- Honorata Kępkiewicz – "historyczka", internowana. Wkrótce po powrocie do szkoły, zmarła.
- Ireneusz Gugulski ("Gugul") – polonista
- Józef Kot – anglista
- Jan Kozicki – matematyk
- Józef Ławnik ("ŁH") – historyk
- Jerzy Ratajczyk ("Rataj") – fizyk
- Mirosław Sielatycki – geograf
- ks. phm. Jan Ujma – katecheta
- Stanisław Wojciechowski
- Wiesław Żurawski ("Żuraw") – historyk
- Irena Rogulska – rusycystka
- Andrzej Nykowski – wychowanie fizyczne
- Maria Kikolska – biologia
- Stanisław Zawadzki ("Zorro") – geografia
- Stefania Chmielewska ("Meduza") – chemia, biologia
- Ładysław Saar – przysposobienie wojskowe
- Zofia Jezierska – chemia
- Wojciech Gutkiewicz – fizyka
- Anna Modrzejewska – polonistka
- Jan Świątecki ("Rejtaniak") – polonista
- Antoni Urbański - fizyka
- Janina Gorylukowa - matematyka
- Aleksandra Gutkiewicz - matematyka
Znani absolwenci[]
- Piotr Andrejew (1965), reżyser i scenarzysta filmowy.
- Marek Barański, profesor historii w IH UW, mediewista, działacz KOR-u
- Andrzej Celiński (1967), były poseł, senator (z ramienia UW) i szef komisji programowej Sojuszu Lewicy Demokratycznej
- Mateusz Damięcki (2000), aktor
- Ludwik Dorn (1973), polityk, marszałek Sejmu RP, minister spraw wewnętrznych
- Adam Ferency (1969), aktor teatralny i filmowy
- Dariusz Fikus (1951), dziennikarz, redaktor naczelny "Rzeczpospolitej"
- Barbara Engelking-Boni, historyk
- Przemysław Gintrowski (1969), autor i wykonawca piosenek, kompozytor muzyki filmowej
- Konrad Guderski, dowódca obrony Poczty Polskiej w Gdańsku
- Jakub Karpiński (1957), socjolog, historyk, publicysta, działacz opozycyjny, emigracyjny autor książek politycznych
- Andrzej Kalwas (1954), minister sprawiedliwości
- Janusz Korwin-Mikke (1958), publicysta i polityk
- Janusz Kondratowicz, poeta i satyryk
- Adam Kreczmar, autor tekstów piosenek, poeta, jeden z założycieli Kabaretu pod Egidą
- Stanisław Krupowicz (1971), kompozytor
- Marcin Król (1961), publicysta, filozof, historyk idei, założyciel i redaktor miesięcznika "Res Publica"
- Tomasz Kubikowski (1981), teatrolog, z-ca dyr. artystycznego Teatru Narodowego, wykładowca Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w W-wie
- Andrzej Krzysztof Kunert (1971), historyk, autor prac z zakresu historii II wojny światowej i okupacji
- Monika Luft (1982), modelka, prezenterka telewizyjna, dziennikarka, pisarka
- Filip Łobodziński (1978), dziennikarz, tłumacz, wykonawca poezji śpiewanej
- Władysław Majewski (1971), fizyk, redaktor prasy informatycznej, twórca miesięcznika Bajtek
- Stanisław Małkowski (1961), ksiądz, działacz opozycji demokratycznej
- Janusz Meder, polski lekarz onkolog
- Piotr Naimski (1968), były szef Urzędu Ochrony Państwa i prezes Klubu Atlantyckiego
- Zdzisław Najder (1949), były przewodniczący Krajowego Komitetu Obywatelskiego i szef doradców premiera Olszewskiego
- Krzysztof Obłój (1972), polski ekonomista, profesor Uniwersytetu Warszawskiego
- Janusz Onyszkiewicz (1955), matematyk, poseł, minister obrony narodowej
- Kazimierz Orłoś (1953), pisarz, autor powieści i opowiadań
- Włodzimierz Paszyński, polonista, pedagog, zastępca prezydenta m.st. Warszawy
- Andrzej Pawłowski (1972), reżyser
- Konstanty Radziwiłł (1977), lekarz
- Andrzej Rosiewicz (1962), piosenkarz
- Ludwik Stomma (1968), dziennikarz Polityki
- Tomasz Sianecki (1979), dziennikarz TVN24
- Marcin Święcicki (1965), były poseł i prezydent Warszawy
- Wiesław Trąmpczyński (1965), profesor zwyczajny i rektor Politechniki Świętokrzyskiej
- Wojciech Wasiutyński (1928), publicysta emigracyjny związany z narodową demokracją
- Ewa Lubiewa-Wieleżyńska (1993), tłumaczka literatury pięknej z jęz. francuskiego (m.in. Michela Houellebecqa)
- Piotr Wierzbicki (1953), publicysta, były redaktor naczelny dziennika "Nowy świat" i redaktor "Gazety Polskiej"
- Lucyna Winnicka (1946), aktorka, znana z występów w filmach polskich i zagranicznych
- Janusz Zaorski (1965), reżyser, były przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji
- Jerzy Zelnik (1965), aktor i reżyser
- Krzysztof Ziemiec (1986), dziennikarz
- Andrzej Zoll (1959), były przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej i przewodniczący Trybunału Konstytucyjnego