Wał Zygmuntowski

Wzniesienie w Ogrodzie Krasińskich, dawniej utożsamiane z pozostałością Wałów Zygmuntowskich

Wał Zygmuntowski (lub Wały Zygmuntowskie) – zespół umocnień ziemnych otaczających Warszawę, wzniesionych w latach 1621–1624 z inicjatywy króla Zygmunta III Wazy w celu ochrony miasta przed powiększającym się zagrożeniem tureckim oraz nadciągającą zarazą. Wał objął obszar Starego i Nowego Miasta wraz z przyległościami o powierzchni około 125 hektarów, biegnąc mniej więcej wzdłuż współczesnych ulic Kościelnej, Franciszkańskiej, Wałowej, Andersa (przedwojennych Nalewek), placu Bankowego (przedwojennej Rymarskiej), następnie biegł przez Ogród Saski i kończył się wzdłuż Ossolińskich i Karowej. W latach 1638–1643 w oparciu o wały wybudowano Arsenał Królewski.

Wał zbudowany był przede wszystkim z ziemi i umocniony był kamieniami, na jego przedpolu znajdowała się sucha fosa, a na zapleczu droga wewnętrzna. Wały pozostawały zaniedbane i z czasem zostały w większości splantowane, a ich pozostałości były z czasem rozbierane w związku z budową nowych pałaców czy obiektów. W latach 60. XVII wieku sporą część wałów zlikwidowano podczas budowy pałacu Morsztynów. Przez wiele lat za jedyną pozostałość po Wałach Zygmuntowskich uznawano niewielkie wzniesienie w zachodniej części Ogrodu Krasińskich, w pobliżu bramy wejściowej, w 2011 roku rozpoczęto badania archeologiczne mające zbadać tę tezę – przedstawione jednak w 2013 roku wyniki badań wykazały, że wzniesienie zostało usypane w XIX wieku, jednakże u jego stóp dokopano się do pozostałości podstawy dawnego wału. Ze względu na zły stan zachowania, po przeprowadzeniu badań zostały one zasypane.

W układzie nazewniczym pozostałością wałów jest nazwa ul. Wałowej.

Linki zewnętrzne

• Artykuł o odkryciu pozostałości wałów na placu Piłsudskiego